Voor het ontbijt lopen we rond 8.30 uur naar een panaderia. Met americano en chocolade- en meergranen croissants beginnen we aan een druilerige dag. Na het ontbijt gaan we terug naar de kamer om ons klaar te maken voor de wandeltocht van vandaag. Om 9.00 uur vertrekken we en lopen naar het spoor. Er is langs het spoor een fiets/voetpad aangelegd tussen Zumarraga en Legazpi. Ondanks de regen wordt druk gebruik gemaakt van het ca. 4 km lange pad. Langs het spoor wordt het beeld bepaald door kolossale leegstaande fabrieken. We vragen ons af waar die voor zijn geweest. Vlak voor Legazpi lezen we op een infobord dat er ijzerindustrie was gevestigd langs het spoor.

In het centrum van Legazpi kopen we bij de supermarkt kaas en gaan er tegenover in een bar koffie drinken. Vervolgens gaan we het gezellige dorp uit en volgen een snelstromende beekje. Het blijft regenachtig als we een spoordijk volgen en uitkomen bij een bushalte in het gehucht Telleriarte. We gaan op de overdekte bank zitten. Er komt een dorpsbewoner voorbij, die ons aanspreekt met “amigos pellegrinos”. De man is 84 jaar en heeft zes jaar geleden de Camino Ignaciano gelopen. Nu wandelt hij met stok dagelijks zijn rondje.

We zijn al verder gelopen wanneer ik merk dat ik mijn mobiel in de bushalte heb laten liggen en ren snel terug. Gelukkig ligt hij er nog. Opgelucht gaan we verder richting Brinkola, een dorp onder een oude boogbrug. Na de dorpskerk slaan we af en stijgen langs de weg naar een stuwmeer op een hoogte van ca. 500 m. Daarna volgt een lange, soms zeer steile klim. Het blijft maar miezeren. We pauzeren op 650 m. voor de lunch, zittend op een boomstronk. We klimmen verder, maar moeten regelmatig stoppen om op adem te komen. Na een paar herdershutten komen we boven de boomgrens.

Plotseling worden we ingehaald door een jongeman. We praten even, hij blijkt in een naburig dorp te wonen; dan sprint hij weer door. Wanneer we de top van 1275 m. hebben bereikt, kunnen we niets zien door de mist. We lopen de hoogvlakte over met behulp van GPS. Zodra we een waterbron zijn gepasseerd, wordt het weer wat helderder. We pauzeren nog een keer en eten een appel. Daarna volgen we een breed pad naar omlaag. In een bocht verlaten we het pad. We gaan steil naar beneden en komen op een geitenweidje. Er volgt een stuk met vervelend gladde stenen.

Uiteindelijk bereiken we om 19.00 uur het heiligdom Arantzazu. We treffen een man die ons de weg wijst naar het hotel. Daar aangekomen stellen we vast dat het een lange, zware dag was. Na een douche verkleden we ons om in de kleine comidor (eetzaaltje) aan te schuiven voor een maaltijd, het driegangen dagmenu. We bestellen een glas wijn, maar krijgen de hele fles op tafel gezet: hoort bij het dagmenu.

Na het eten besluiten we om morgen de basiliek van Arantzazu te gaan bekijken, en dus nog niet aan de volgende etappe te beginnen, temeer daar de weersvoorspelling ook niet goed was.