Na een kopje Nescafe op de kamer vertrekken we naar het station om te informeren naar een trein of bus vanaf Ribaforada naar Cortes, omdat de totale afstand anders te lang zou zijn en omdat er in Ribaforado geen overnachtingsmogelijkheid is.

De route naar Ribaforada gaat op een gegeven moment langs een bijzonder gebouw, op een brug gebouwd. Het blijkt een waterdoorlaat uit 1790, die water uit de Ebro naar het toen gegraven Canal Imperial leidt. Dit kanaal loopt vandaar naar Zaragoza. Mensen kwamen per boot over het kanaal vanuit Zaragoza en stapten hier over de koets naar Tudela.

Vervolgens leidt onze camino ons door parkachtige omgeving. Dit gebied blijkt El Bocal te heten. Er stond een paleisje van Keizer Karel V. We lopen door een prachtige allee tussen twee bomenrijen door. Wanneer we even op een bankje pauzeren, spreken twee passerende mannen ons aan: Santiago pelgrims. We wisselen wat ervaringen uit en maken foto’s. We gaan verder op de bomenlaan langs onder meer het tuinmanshuis en de arbeidershuisjes. Al met al een enclave met een elegante 18e eeuwse sfeer.

We vervolgen onze route over de oever van het kanaal. Met wat rustpauzes in de schaduw vanwege de enorme hitte komen we rond 13.00 uur in Ribaforada aan. We zoeken eerst het station en keren dan amechtig terug naar de hoofdstraat om op een terrasje wat te eten en drinken. Even later komen twee bussen vol voetbalfans aanrijden. Met vlaggen en spandoeken en toeters vullen ze de straat. Het blijken supporters van een elftal uit Pamplona dat gast spelen tegen een lokale club. Ze hebben hun eigen band meegebracht, dat op een gegeven moment de boel komt opvrolijken en opjutten. Wij zitten onze tijd uit te zitten tot onze trein vertrekt (pas om 16.30) en maken tegen wil en dank deel uit van de reuring. Supporters maken een praatje met ons, barbezoekers bekommeren zich om ons: komen met een lokaal hostel aandragen (dat na een aantal telefoontjes nog niet geopend blijkt), dames aan het tafeltje naast ons bespreken onderling het alternatief van de bus (maar die blijkt inmiddels vertrokken). Erg gezellig dus!

De trein doet er 10 minuten over om in het volgende dorp, Cortes, te komen. Van het station lopen we in een half uur naar Mallen, waar ons overnachtingsadres is, pension Pinocho, een verouderd familiehotel. We zijn op de kamer als er een geweldig onweer tekeer gaat. Voordat we gaan eten is de bui over. We gaan even naar de supermarkt om wat voor het ontbijt en de lunch van de volgende dag te kopen: we willen vanwege de warmte vroeg vertrekken. We maken een wandelingetje door het kleine dorp. De mis is net afgelopen, maar er staan nog wat mensen bij de kerk en we mogen nog even naar binnen. We gaan terug naar het hotel om te eten: gevulde pimientos en visballetjes, met een heerlijke Borsoa wijn uit de streek erbij.

[Show as slideshow]