Tricelin – N.D. de Guildo
We laten ons met de bus naar St.Cast brengen. De bushalte van onze lijn 2 is voor de deur van het hotel. Bij de Office de Tourisme halen we een kaart van GR34 in dit gebied. Via de Grand Plage lopen we naar een kaap.
Bij een strandtent drinken we koffie en gaan dan de kaap over. Dan volgt een kleiner strand dat eindigt bij een golfbaan. We stijgen de rotskust omhoog. Het pad gaat door bosschage, zonder uitzicht. Zodra we een plek vinden met mooi zicht op de baai, gaan we in de berm zitten om ons kaas-spekstokbroodje te eten. Er komt een jongeman met rugzak langs, die stopt voor een praatje. Hij wil helemaal langs de kust naar Santiago lopen, deze vakantie het stuk naar Brest. Hij vraagt onze namen en noteert mijn website; zelf heet hij Gabriel.
Terwijl we met veel stijgen en dalen camping Les 4 Vaulx bereiken, zien we de zee zich terugtrekken en worden de palen van de oester- en mosselteelt steeds meer zichtbaar. Amfibievoertuigen en tractoren rijden tussen de rijen palen door. Het restaurantje naast de camping blijkt natuurlijk weer gesloten op dinsdag. Er komt een rijtje paarden met berijders voorbij, die de droogliggende baai in gaan.
Na de pauze wordt het pad nog wat ruiger. Bij een mogelijkheid om naar een landweg te gaan verlaten we de kust, ook omdat we om 17.00 uur bij ons logeeradres willen zijn. We passeren het Chateau Val d’ Arguenon met chambres d’hôtes en bijzondere cabanes. Een asfaltweg omhoog brengt ons in het dorp. De bar is dicht wegens ‘fermeture exceptionelle’. De kerkdeur is dichtgetimmerd. Onze gastheer Eric staat ons bij het huis tegenover de kerk op te wachten.
Het door ons gehuurde appartement is prima in orde. Het enige restaurant van het dorp ligt een kilometer verderop en is op dinsdags dicht. Rest ons de pizzeria om de hoek, die alleen afhaal blijkt te doen. We kiezen voor een ‘formule’: voor 11 euro een burger met friet, een blikje fris en een dessert naar keuze, in ons geval tiramisu. Ik neem er een biertje bij. Wanneer we met twee papieren zakken vol voor onze voordeur staan, blijkt de code niet te werken. Gelukkig woont Eric beneden en kan ons binnenlaten. We eten heel gezellig aan ons eigen tafeltje. De tiramisu is heerlijk.
Geef een reactie