Bij de balie wil ik de rekening betalen. De jongeman die de zaak runt, trekt als geste 1 bier en 1 koffie van de rekening af. Ik draai me om en wil vertrekken, maar dan spreken twee mannen die aan de koffie zitten mij aan. Het blijken Duitsers die met de motor rondtoeren. Ze hebben ook veel last van de regen gehad.

Het is inmiddels 8.30 uur voordat ik de deur uit ga. Achter het hotel loop ik een landweg in. Vandaag wordt het de laatste etappe van de Via Egnatia die ik loop. Het is droog, maar de zon wil niet doorbreken. Net als gisteren krijg ik weer dikke kluiten klei onder de schoenen. Bij elke stap die ik zet, wordt de kleikluit dikker. Regelmatig schraap ik de klei van mijn schoenen aan een steen of een betonrichel.

Gisteren zag ik in het museum kaarten waarop in de oudheid Pella aan zee lag. Door aardbevingen en erosie is de toenmalige baai dicht geslibd. Waarschijnlijk is daar de klei ontstaan. Op deze bodem groeien in elk geval katoenplanten goed. Ik passeer weer hectares katoenvelden. Ik kom bij een dorp met de naam Mikro Monasteri en denk dat er een klein klooster is, maar dat blijkt niet zo. Wellicht vroeger wel geweest. Ik loop het dorp in en koop er wat flesjes water. Dan verlaat ik het dorp door een wat betere straat.

Het landschap is plat en de wegen zijn recht en lang. Om 13.30 uur heb ik Adendro bereikt. Tegenover het station informeer ik naar de treinen: om van de periferie in het centrum te komen kies ik ervoor de trein te nemen. Er komt om 14.10 uur een trein het station in rijden. Ik stap in en koop bij een vrouw die langs komt een kaartje. Na een ritje van 20 minuten stap ik in Thessaloniki het centraal station uit.

Na dagen waarin ik nauwelijks iemand tegen kwam, sta ik in het centrum van een grote levendige stad. Over een drukke straat met de naam Egnatia Odos loop ik naar het hotel Amalia, waar ik nog een paar dagen zal blijven. Ik realiseer me nu dat de tocht teneinde is.

Gelopen 24,27 Km.

Terugkijkend zie ik de tocht in twee delen.
Het eerste deel: door Albanië naar Ohrid met Mariette als gezelschap en mooi zomerweer.
Het tweede deel: alleen gegaan door Noord- en Grieks Macedonië naar Thessaloniki met guur, koud en nat herfstweer. Bovendien was er in sommige gebieden geen slaapgelegenheid te vinden. Hierdoor moest soms van de route worden afgeweken. Met vaak hulp van lokale mensen is het toch steeds gelukt iedere nacht in een bed te slapen.

Ik dank iedereen die me heeft gevolgd en speciale dank aan Menno voor het bijhouden van de website.