Na een voorspoedig treinreis van 12 uur naar San Sebastian in Noord Spanje en een aangename dag in deze mooie gezellige stad stappen we op de bus naar Loiola. 50 minuten later bereiken we de Basiliek van Ignatius van Loyola. Bij de toegangsweg naar het complex staat een groot beeld van deze stichter van de orde van de Jezuïeten. Omdat we zijn pelgrimsroute, de Camino Ignaciano, gaan lopen, willen we natuurlijk allebei met ‘Iggy’ (zoals we hem maar gaan noemen) op de foto.

De grote kerk met koepel en brede trappen is imposant. Via een zijdeur komen we bij een kantoortje/ kaartjesloket, waar we bij een behulpzame mevrouw ons pelgrimspaspoort kunnen kopen, à 50 cent per stuk. We vullen onze gegevens erop in en krijgen de eerste stempel. We besluiten eerst wat te gaan eten vóór we de kerk gaan bekijken. In een eenvoudig restaurantje op het terrein van de Basiliek kunnen we een stuk tortilla en broodjes krijgen, met een biertje (W) en een glas rode wijn (M). Daarna terug naar de kerk; bevreemdend om helemaal alleen in die enorme ruimte te staan. Er zijn sowieso heel weinig bezoekers.

Het geboortehuis van Ignatius, of Iñigo in het Spaans, blijkt ook te bezoeken. De kerk is ernaast en omheen gebouwd. Het is een casa torre, een torenhuis, dat wil zeggen een versterkt huis: de twee onderste verdiepingen voor verdediging, de twee bovenste voor bewoning. We lopen van onder tot boven door de mooi gerestaureerde vertrekken met afbeeldingen en voorwerpen uit het leven van Ignatius, met nadruk op zijn bekering en religieuze werken. Uiteraard ook aandacht voor de ontwikkeling van de orde der Jezuïeten. Om vijf uur is het ons wel genoeg en gaan we naar buiten, waar het inmiddels is gaan regenen. In twintig minuten lopen we naar onze landelijk gelegen B&B met de naam Balentziaga.

De eigenaresse, Lourdes, blijkt verwant aan de beroemde modeontwerper. Bij wijze van welkomstdrankje mogen we een fles eigengemaakte cider uit de koelkast halen. Ze biedt aan ons om 19.00 uur naar het dorp (Azkoitia) te rijden om daar te eten, wat we graag aannemen, want het regent nog steeds en het is best ver om te lopen. We belanden na wat zoeken in een bar waar we een simpele maaltijd kunnen bestellen: albóndigas (gehaktballetjes) in saus met frites, en draadjesvlees met puree. De rode wijn à 2,10 is heerlijk. Om 20.30 uur komt mevrouw Lourdes ons ophalen en biedt ons thuis nog een kopje koffie aan. Op onze kamer zoeken we nog onderdak voor morgenavond. Mariette belt een pension, er wordt gevraagd of we de Camino Ignaciano volgen, en ja, dan krijgen we een gereduceerd tarief.

Morgen gaat onze wandeltocht echt aanvangen.