Berzeshtë-Prrenjas

8 reacties

De familie Koçali is al wakker als wij opstaan. We gaan naar de keuken en mogen weer aan het tafeltje zitten. Wij zijn, naast de zevenjarige kleinzoon, de enigen die ontbijten, met een bord met kaas, natte en droge yoghurt en brood, alles eigengemaakt.

Als de zevenjarige naar school moet worden gebracht, nemen we afscheid van zijn vader en moeder die hem wegbrengen. We blijven achter met oma. Het afrekenen wordt een probleem vanwege de taalbarrière. Uiteindelijk betalen we 5000 Lek, wat oma teveel vindt, maar ze heeft geen wisselgeld. We vragen water voor onze flesjes; zij vult ze aan een pijp die de berg uitkomt. Ze plukt naast het huis wat trossen druiven en geeft ze aan ons mee.

Omdat het huis aan de route ligt, zijn we meteen op het goede pad. We lopen naar de rivier, steken die over en komen dan bij een Western-achtige brede zandweg met benzinestation, café en vervallen bouwsels. We drinken er koffie en beginnen daarna aan een lange klim. Links en rechts van ons glooiende velden met af en toe een wijngaard. Geleidelijk dalen we dan af naar het stadje Prrenjas en lopen langs de hoofdweg de stad in. We passeren een vervallen fabriek met hoge toren (alles zonder ruiten), die vreemd genoeg beschilderd is met een patroon van honderden …. lieveheersbeestjes (??). Ik zoek een apotheek om Labello te kopen, en we drinken een biertje (W) en raki (M) bij een barretje.

We besluiten niet door te lopen naar het hooggelegen hotel Odessa (wat achteraf een wijs besluit bleek) en vinden in hotel Kompleksi Tirone een kamer voor 25 euro (voor 3 uur is het 20 euro lezen we op een bordje in de kamer….). Omdat we het restaurant van het hotel ongezellig vinden, gaan we in het buurhotel eten: heerlijke pilaf met kipfilet.

Gelopen 14.02 Km

[Show picture list]