Het eerste wat ik samen met Femke en Stephanie ga doen, is ontbijten bij Valentin. Ik neem een sandwich mee voor onderweg. De etappe van vandaag is redelijk vlak. Het is 21 graden en de zon schijnt. Kortom een ideale dag om te lopen. Na de eerste kilometers volgen we een riviertje. We lopen wat Amerikanen, Spanjaarden en Duitsers voorbij. We passeren Larrosoaña en even voor Irotz stoppen we om te lunchen. Naast het pad is een weiland waar we naar afdalen. Bij een vervallen huisje zitten we op een gammel bankje. Als we daarna verder lopen komen we in Irotz, een gehucht waar een terras vol zit met pelgrims. Villava is een voorstad van Pamplona. Het ziet er mooi en verzorgd uit. Er heerst een ontspannen sfeer. Op het plein naast de kerk gaan we zitten en drinken wat. Op het plein spelen kinderen, lopen ouderen te wandelen en trappen tieners tegen een bal. Village blijkt als we verder lopen een redelijk chique voorstad. We missen een afslag met als gevolg dat we bovenlangs een afgrond lopen. Een boulevard langs een park brengt ons bij een tot van Barthelome. We zitten vlak achter de Arena. Een mooie cortenstalen brug met een indrukwekkende overspanning brengt ons in het oude deel van de stad. Een vrouw die ik vraag waar de refuge is brengt ons er heen. Het is vlak bij de kathedraal. In een oud semenariegebouw is op een moderne manier een onderkomen voor 120 pelgrims gemaakt met respect voor het oorspronkelijke gebouw. We installeren ons, douchen en gaan dan de stad in. Wat in de rest van Spanje tapa’s zijn, zijn in Baskenland Pintxos. We zoeken één van de vele bars uit en bestellen drinken en Pintxos. Als ik aan de praat kom met 2 mannen, vraag ik waar op muziekgebied wat te doen is. Het draait er op uit dat ze ons wat adressen laten zien. In het Engels vertellen ze, nadat ze bij een bar ons tracteren, dat ze elk jaar meelopen in stierenrace door de straten van Pamplona tijdens de Sanferminfeesten.  Tenslotte brengen Mozes en Iñaki, zoals ze zich voorstellen, ons naar de Caballero Blanco. Daar is een optreden van een soort bluesbrothers. Terwijl de mannen één voor één verdwijnen gaat Stephanie terug om wat te schrijven. Met Femke blijf ik zitten. Om 20.00 uur begint het bandje te spelen. Dan komt Stephanie terug. Ze heeft ontdekt dat er verderop in de straten een feest gaande is. We gaan er heen en zien de traditionele figuren, begeleid door muziek, door de straten trekken. Als het is afgelopen gaan we in een drukke straat nog wat drinken en Pintxos eten. Om 23.00 uur sluit de deur van de refuge.

Klik hier voor de foto’s.