Als ik om 6.30 uur begin te lopen schijnt de zon. Ik loop eerst naar een winkel om broodjes en melk te kopen als ontbijt. Als ik onder een snelweg door ben gelopen, ben ik al snel bij de eerste tempel van vandaag, tempel 76: Konzoji. Wel een oude, maar geen bijzondere tempel. Ik loop verder. De route naar de volgende tempel gaat hoofdzakelijk door woonbebouwing. Opvallend veel nieuwe huizen. Deze worden door de koper rechtstreeks van de aannemer gekocht. Een architect komt er niet aan te pas. Er valt dan ook weinig boeiende architectuur te ontdekken. Ik ben een huis al voorbij, als een vrouw me wenkt. Ik sta stil en wacht. Ze is weer naar binnen gerend en komt vervolgens, met man en zoon, naar buiten om me een zelfgemaakt poppetje van klei aan te bieden als ossetai. Ik bedank ze hartelijk, terwijl zij voor mij staan te buigen. Vlak voor de tempel 77: Doryuji loop ik een snuisterijenwinkeltje binnen. Als ik weer naar buiten wil lopen houdt de eigenaar me staande en geeft me een kop thee en wat snoepjes als ossetai. Ik loop naar de tempel die wel een heel raar ontstaansverhaal kent. Doryu schiet per ongeluk een verpleegster dood. In zijn verdriet snijdt hij een beeldje van een Boeddha en plaatst dat in een hok. Als Kukai later komt snijdt hij een groter exemplaar, waar hij het oorspronkelijke in plaatst en bouwt er een tempel omheen. Er staan een groot aantal beelden in en rond de tempel. In de tempel kom ik vervolgens een monnik tegen. We praten even. Als ik enkele minuten later in mijn boek laat stempelen en kaligraferen, zit daar dezelfde monnik. Hij legt uit wat de betekenis van e.e.a. is. Dan geeft hij mij een flesje koffie en een zak met koek en snoep als ossetai. Ik verlaat de tempel en loop naar de stad Marugame. Daar raak ik verzeild in een feest bij een school. Optocht, muziek en eten. Als ik even sta te kijken geeft iemand mij een waaier. Een mooi stukje handwerk van bamboe en papier. Ik geef hem later weer weg. Ik lees ergens dat 90 % van de waaiers in Japan hier vandaan komt. Ik loop weer verder door het niet erg grote centrum. Marugame Castle steekt er bovenuit. Een lange straat, parallel aan de hoofdweg, is over een gedeelte overdekt. Het ziet er niet erg goed uit. Een vrouw stopt en stapt uit de auto om mij een blikje koffie te geven als ossetai. Als ik onder een snelweg ben doorgelopen, is er zowaar een parkje. In de straat die volgt, staat een architectonisch interessant huis. Buiten de stad ligt tempel 78: Goshoji. Ik kan hem moeilijk vinden. Vanaf de tempel is er een mooi uitzicht. Ik vervolg de route naar tempel 79: Tennoji. Vlak bij de ingang ligt, aan de kant van de weg, iemand te slapen. De tempel vormt met een shrine één geheel. Daardoor kan ik ook hier het tempelgedeelte lastig vinden. Er staan her en der wel borden, maar ik weet niet wat er op staat. Naar Tempel 80: Kokobunji gaat het hoofdzakelijk langs een hoofdweg. Ik word ingehaald door een sportfietser. Hij stopt even verder. Als ik voorbij wil lopen, stopt hij me wat snoep in de hand als ossetai. Bij de tempel is het druk. Er heerst een gezellige zondagmiddag sfeer. Bij de plek waar ik moet laten stempelen zijn veel snuisterijen te koop. Ik loop vervolgens naar mijn slaapadres. Het is een zelf getimmert kamertje achter een restaurantje. De man die me ontvangt is vriendelijk, maar eten kan ik er niet. Dus ga ik na het bad, op zoek naar iets te eten. Ik kom, geheel tegen mijn smaak bij McDonalds terecht. Ik weet daarna weer waarom ik er niet wil komen. Het is knap, dat ze over de gehele wereld dezelfde onsmakelijke spullen weten te verkopen. De tweede reden om er nooit weer te komen, is dat ze Wi-Fi hebben, maar mij het wachtwoord niet willen geven. Ik ga terug naar mijn onderkomen. Morgen weer klimmen en men voorspelt regen.

Klik hier voor de foto’s