De hele nacht is het blijven onweren. Ik ga naar beneden. De familie Baumann heeft een uitgebreid ontbijt voor mij klaargezet. Terwijl ik eet zit mevrouw aan de andere kant van de tafel. In korte tijd verteld ze veel. Na een val is ze 8 keer geopereerd aan de schouder. Nu kan ze hem niet meer gebruiken. Ze hebben vooral fietsers te gast. Eén heeft een schetsboek gemaakt. Ze laat het zien. Dan neemt ze afscheid want ze moet naar de dokter. Ik blijf achter met haar man. Ik reken af en ga op pad. Het is bewolkt maar droog. Ik steek de Nackar over en klim een steile weg omhoog. Halverwege de klim spreekt een man me aan. Hij herkent in mij een wandelaar. Vorig jaar is hij 800 km naar Berlijn gelopen. We wisselen wat ervaringen uit. Met een schouderklop wenst hij me een goede wandeling. Aan het eind van de klim ligt een woonwijk met vrijstaande huizen. Ik loop er doorheen en vervolgens gaat het naar beneden naar het dorp Glatt. Een onbeduidend dorp waarin een slot staat. Er volgt een stuk langs de weg. Via een fietspad kom ik in het volgende dorp Dettingen. Daar ga ik koffiedrinken bij de bakker. Vervolgens gaat de route tussen de Neckar en een spoorlijn naar Horb am Neckar. De lucht wordt al donkerder. Zodra ik de brug over de Neckar ben overgestoken om de stad in te gaan, begint het heel hard te regenen. Ik loop zoveel mogelijk onder de luifels van de winkels naar de VVV. Ik krijg wat informatie. De camping lijkt me niks met dit weer. Ze ligt ook te ver buiten de stad. Privékamers zijn vol. Gasthof Schiff is redelijk. De mevrouw van de VVV belt en reserveert de laatste kamer voor me. Het regen nog hard. Mevrouw pakt een stoel en biedt me koffie aan. Na een kwartier regent het wat minder. Ik loop naar boven naar de Gasthof en even later heb ik mijn kamer. Nadat ik wat boodschappen heb gedaan ga ik in het gasthof wat eten. Aan de tafel naast me zit een man uit Mainz. Hij beveelt me de “Maultaschen” aan. Dit typisch zuid Duitse gerecht hadden we in Meersburg ook al zien staan. Ik bestel het. Het is een soort grote ravioli gevuld met gehakt. Na het eten schuift de Man uit Mainz bij me aan tafel. Hij fietst van Mainz naar de Bodensee. We bespreken vervolgens de plaatselijke, de landelijke en de wereld politiek. We schudden elkaar de hand en dan ga ik naar mijn kamer.

Klik hier voor de foto’s