Vanaf 8.00 uur staat het ontbijt klaar. De wandelvrouw, die ik gisteren ontmoette, is er al als ik binnenkom. De receptiejuffrouw, die zoals ik nu hoor Carina heet, bedank ik nogmaals voor haar hulp en vertrek.

Eerst moet ik langs industrie. Daarna loop ik naar het dorp St.-Onen-la-Chapelle. In het centrum is men aan het werk aan de weg. Ik moet zoeken hoe ik op de juiste plek er uit kan komen. Ik loop vervolgens het dorp uit. Het is nog fris maar droog. Allengs komt er wat zon bij. Maar dat is van korte duur. Het betrekt weer. Als er wat regen valt, schuil ik bij een boerenschuur. Het blijft wat nattig in de lucht.

Wanneer ik het plaatsje Gaël binnen loop regent het weer. Naast de kerk is een supermarkt die in een glazen serre ook zitruimte biedt. Ik ga er zitten en koop dan in de winkel een blikje bier. Als ik weer verder ga is het weer regenachtig. Ik loop het dorp uit en kom bij de D677. Dit is de hoofd verkeersverbinding. Er is voor wandelaars niets geregeld. Ik besluit om een verderop gelegen weg te nemen. Het is wel wat om maar er is nauwelijks verkeer. Het begint te miezeren. Even later wordt het regen. Ik loop net zolang tot ik bij de D307 kom. Deze sla ik in en loop zo richting Mauron. Ik passeer een groot landhuis en loop daarna de stad Mauron in.

Ik stop bij een PMU bar. Aan de bar vraag ik de man naast me hoe ik moet lopen naar de Gite. ‘Gewoon langs de weg’ is zijn antwoord. Ik doe dat dan ook maar. De zon schijnt nog steeds als ik in de berm loop langs de 766.

Om 17.30 uur bereik ik de gite, een grote verbouwde boerderij. De deur is open dus ga ik naar binnen. Men is duidelijk berekend op grote gezelschappen. Er is een grote keuken en eetruimte, meerdere slaapkamers allen met badkamer. Buiten in de tuin staan stoelen en tafels. Dan komt er een man binnen. Het is de beheerder van het geheel. Ik praat met hem en als hij vraagt wat ik nodig heb, vraag ik brood. Hij brengt brood en een halve fles wijn. We staan te praten als ook zijn vrouw en kind er bij komen. Ze wonen naast de gite. Ik ga dan buiten zitten eten. Het is karig maar genoeg. Ik ga naar de kamer om wat te schrijven en de foto’s van de camera te halen.

[Show as slideshow]