De wolken hangen laag over de bergen. Tussen de wolken schijnt voorzichtig de zon. Om 8.30 uur ga ik de deur uit. Hilbrand (vrijwilliger) neemt voor de deur nog een foto en dan loop ik de straat in. Op de brug staat Femke te praten met een medepelgrim. We lopen samen verder. Het gaat meteen steil omhoog. Naast elkaar klimmen we via een asfalt weggetje omhoog. Af en toekijken we om en zien hoe snel we stijgen. Na ruim twee en een half uur zijn we in Orrison. Omdat ik er heb gereserveerd zal ik hier blijven. Met Femke drink ik koffie. waarna zij doorloopt. In de twee uur die ik wacht op een kamer eet ik het brood van mijn lunchpakket. Even na 13.00 uur ontdek ik dat ik in St. Jean ben vergeten te pinnen. Als ik vraag of ik hier kan pinnen blijkt dat niet mogelijk. Ik besluit de 5 uur naar Roncevalles over de bergen te gaan lopen. Het gaat meteen weer steil omhoog. Na een paar bochten wordt het vlakker. Dan gaat het afwisselend op en neer. Langzaam verandert het landschap. Kuddes schapen begrazen de grashellingen. Ik kom hoger, de wind waait hard, ik doe mijn jack aan. Bij een Mariabeeld zit een groep  jonge Amerikanen. Twee van hen staan te bidden bij het beeld. Ik loop verder tot de route de weg verlaat en als bergpad verder gaat. Hoger en hoger, ik passeer een schuilhut en de”fontaine de Roland”. Daarna loop ik langs de plek waar iemand  een boodschap voor mij naast het pad heeft gelegd. Later zal blijken dat het  Femke is, In mooie, van stokjes gemaakte letters, staat er: HUP WIM. Ik vind het prachtig en voel me gemotiveerd. Als ik weer een hut passeer loopt een vrouw voor me. Later blijkt, dat het Stephanie is, journaliste uit Zürich. Het hoogste punt is “Col de Lapoedre” op 1430 meter. Daarna begint een stevige afdaling. Om 17.30 uur ben ik in de refuge van Roncevalles. De hele tocht heb ik gedacht dat het oversteken van de Pyreneeën erg zwaar zou zijn. Ik ben er zonder veel moeite gewoon overheen gelopen Bij de ontvangst in de refugio van Roncevalles zijn uitsluitend Nederlandse hospitalleros betrokken. Het eerste wat ik vraag is of ik kan pinnen in Roncevalles. Als dat niet kan vraag ik of Femke er is. Ze wordt opgehaald. Ik leen geld van haar zodat ik kan betalen. Ik installeer me en ga bij het hotel tegenover een pelgrimsmaaltijd bestellen. Na het eten woon ik de mis bij. Daarna drink ik met Femke en Stephanie aan de bar van het hotel nog wat. Daarna gaan we de slapen.

Klik hier voor de foto’s.