Sorges Périgueux
Als we beneden komen is er al iemand van La Truffe geweest die de portemonnee van Rob heeft terug gebracht. Gisteravond uit zijn kontzak gevallen en gevonden in de stoel waarin hij zat. Briefje er bij zodat hij kan gaan bedanken. Als hij dat gaat doen ga ik daarna ook weg. Eerst even boodschappen halen. Ik zie Rob nog even die ook bij de winkel is gekomen en dan loop ik het dorp uit. Er is een probleem met route. 
De overkoepelende organisatie heeft altijd zo veel mogelijk de historische route gevolgd. Daar zijn de gidsen en de aanduidingen onderweg op gebaseerd. De plaatselijke organisatie heeft de route verlegd. Manifestatie van ego’s, commerciële belangen of concurrentie tussen organisaties? Ik weet niet wat de reden is. Feit is dat er totale chaos wordt geschapen en de pelgrim in verwarring wordt gebracht. Over elkaar geplaatste stickers, weggehaalde aanduidingen. De organisaties die hun bestaan baseren op dienstverlening aan pelgrims, vergeten de pelgrim en vechten hun prestigestrijd. Schande! Ik volg de oude route met behulp van de gids. Dat gaat goed tot zo’n 6 km voor Périgeux. Ik wil niet langer puzzelen en loop de laatste kilometers langs de D-8. Als ik Périgeux binnen loop wordt ik aangesproken door een dame. 
“Vous êtes pellerin de St.Jacques? Oui madame. Oh la la”. Met een vrolijk gezicht verteld ze dat ze al 82 is. Ze vraagt mijn leeftijd en had me jonger geschat. Dat doet me goed. Het gesprek gaat nog even door. Ze heeft er plezier in. Als ik verder wil krijg ik een hand en een hoop goede wensen. Ik loop verder de stad in. Even na het 16.00 uur heb ik het logeeradres gevonden. Aan de straat lijkt het een garage maar achter de deur is een hof met het huis van Sophie Bertin. Ze maakt een nerveuze indruk maar heeft alles goed voor elkaar. Rob zou ook hier heen komen maar hij komt niet opdagen. Sophie maakt eten klaar. Samen eten we terwijl ik haar aanhoor. De hele persoonlijke- en de familiegeschiedenis wordt in rap tempo behandeld. Ik hoef niet veel te zeggen. We drinken een wijntje en dan is het bedtijd.
Hey Wim,
Dat was er me eentje hee die Sophie.
Terwijl ik 1 glas wijn dronk, had zij er al 3 uit, zelf toen ze me verwelkomde had ze een glas in de hand.
De volgende dag heeft ze me nog eens opgebeld of alles goed ging. Hier was ik echt bang en heb alle deuren vastgemaakt bij het slapengaan! Hahaa
Groeten uit Castets op doorsteek naar Bayonne
Hallo Eric,
Goed van je te horen. Je bent al flink opgeschoten. Alles goed met je? Ja, Sophie dat was me er eentje. Ze vertelde dat jij bij haar was geweest. Ze vond jouw ” tres gentil “. Goed dat je de deuren hebt gesloten.
Groeten Wim