De gastvrouw zwaait me uit tot ze me niet meer ziet. Een goed mens. Het is regenachtig als ik vertrek. Uit een automaat haal ik onderweg een blikje gekoelde koffie. Als ik twee uur heb ik gelopen wordt het lichter en breekt de lucht wat open. Ik passeer “deep sea world”. Even later sta ik bij de grot waar Kobo-Daishi op 19 jarige leeftijd verbleef. Ik kijk er even in en ga dan verder. Ik verlaat de kustweg om via een steil getrapt pad omhoog te klimmen. Voor mij loopt een jong stel omhoog. Eerst denk ik ze bij te houden, maar ze gaan te snel. Wellicht een les van de ascetische fase: Erken je leeftijd. Als ik boven kom, na 250 meter stijgen, heb ik nog adem over. Ik treed door de poort tempel 24: Hotsumisakiji binnen. Nadat ik een stempel heb gehaald maak ik een schetsje van de pagode. Na het verlaten van het tempelcomplex volgt een lange afdaling die uitkomt bij de kustweg. Ik kies voor de weg parallel eraan die door een dorp loopt. Telkens weer ben ik verbaasd over de armoedige huizen. Er worden slechte materialen gebruikt omdat er geen baksteen is. Onderhoud heeft men een hekel aan als het om het huis gaat. De vloer wordt geveegd terwijl het dak instort. Na een kleine 6 uur lopen ben ik in het dorp waar tempel 25: Shinsoji ligt. Aan het haventje ga ik even op een steen zitten om te lunchen. Daarna bezoek ik de tempel. Een hele lange trap voert naar de hoofdtempel. Ik ga omhoog en geniet van het uitzicht. Weer beneden ga ik op zoek naar het hotelletje wat ik heb geboekt. Als k daar tegen 15:00 uur binnenstap, zit er een jonge vrouw, die geen woord buitenlands spreekt. Gelukkig is er wel Wi-Fi. Ik ga naar de kamer en wacht tot de ofuro  gebruikt kan worden. Daarna is het etenstijd. In de eet ruimte staat de tv op voetbal. Terug op de kamer schrijf ik een verslag.

Klik hier voor de foto’s