De ochtend voelt nog fris als ik op pad ga. De strak blauwe lucht belooft weer een mooie dag. De route van vandaag loopt op of parallel aan de hoofdweg. De etappe is niet al te lang, dus doe ik kalm aan. Als ik even pauzeer, passeert een henro zonder de bekende outfit. Als ik groet is er weinig reactie. Ik kom hem vandaag meerdere keren tegen, maar hij blijft stuurs. Een knikje is het maximum. Er volgt, na een klim, een tunnel van 1,2 km lang. Alternatief is over een berg van 475 meter. Ik ga door de tunnel. Deze blijkt erg smal te zijn. Ik neem de zaklamp-app om mezelf in elk geval zichtbaar te maken voor tegemoet komend autoverkeer. Ik loop zo strak mogelijk langs de wand. Al met al geen pretje. Na de tunnel gaat het weer omlaag. Plotseling stopt er een auto. Een man springt er uit en komt op me af. Hij drukt mijn hand vol snoep als ossetai. Hij spreekt Engels. Hij heeft de tocht vorig jaar gemaakt met startpunt Ozu, waar hij woont. Hij vraagt hoe het met mijn benen gaat. Goed, zeg ik. Dan vertelt hij, dat hij last had van knieën en kuiten. Hij stapt weer in de auto en ik loop verder. Wanneer ik een bocht om kom zie ik ineens een kathedraal in de verte opdoemen. Het lijkt een soort decorstuk in deze omgeving. Ik probeer er achter te komen wat de achtergrond is van deze kerk. Dat lukt niet door de taal. Ik vervolg mijn weg en bereik het historisch deel van Ozu. Ik ben vrij vroeg bij het hotel. Ik kan de rugzak parkeren. Ik ga wat te lunchen halen en loop naar de rivier. Tegenover het Ozu Castle ga ik op een trap in de zon zitten. Ik lunch en maak daarna en schets van het Castle. Dan ontdekt ik dat de hakken van mijn schoenen loslaten, die ik er eergisteren onder heb laten zetten. Dat is behoorlijk ernstig. Ik ga terug naar het hotel en vraag de dame achter de balie om een schoenmaker te bellen. Dat doet ze, echter zonder succes. Ik baal behoorlijk. want er volgen morgen en overmorgen 2 bergetappes. De dames achter de balie komen met lijm, zodat ik zelf aan de slag kan. Ik ben sceptisch maar heb geen keus. Als ik de hakken er onder heb gezet ga ik eten halen. Als ik terug kom vragen de balie dames, die ik vanmiddag had gezegd dat ik ging schetsen, naar de schets. Als ik het laat zien staan ze in de handen te klappen van enthousiasme. Ik ga naar mijn kamer.

Klik hier voor de foto’s