San Sebastian Irun
Dit wordt de laatste dag van mijn voettocht. Met miezerig weer loop ik de stad uit. In het voorstadje Trintxerpe spreekt een jongeman me aan. Na de bekende vragen, waar vandaan, waar naartoe en hoe lang, vraagt hij wat ik heb geleerd op de Camino. 
Als ik antwoord dat je met weinig toe kunt, beginnen zijn ogen te glimmen. Hij geeft me een folder van een groepering die vriendschap als oplossing ziet voor alle problemen. Ik bedank hem en ga in een bar ontbijten. Als ik de folder bekijk moet ik sterk denken aan de communes van de 60er jaren. Ik laat de folder achter in de bar en loop vervolgens door een industrie en havengebied. De vraag van de jongeman blijft me nog even bezighouden. En gesteld op de laatste dag van mijn tocht! Met een bootje laat ik me naar de overkant van de rivier brengen. Daar sta ik ineens in een middeleeuws plaatsje. Dan begin ik aan een klim die uiteindelijk 3 uur zal duren. Rond 12.00 uur passeer ik de top van de berg Jaitzkibel, hoog 455 meter. Tijdens de afdaling zijn er, ondanks het slechte weer, mooie uitzichten over een onaangetaste kust te genieten. 
Tegen 14.00 uur ben ik in Irun. Het zit er op. Een tocht van 169 dagen, ca. 3110 kilometer, het voelt wat onwennig als ik het einde vier in een bar met een glas bier. Het dringt nog niet tot me door. Ik loop het centrum in op zoek naar de herberg. Als ik hem gevonden heb, blijkt deze pas over 2 uur te openen. Irun is ook niet zo boeiend. Ik loop naar het station en kijk waar ik heen kan. Als ik de bus naar Santander zie staan komt een eerdere gedachte weer boven. Van Santander met de boot naar Engeland. Vandaar naar Nederland. Zo wordt het echt een rondje Europa. Op het moment dat ik in de bus stap besef ik dat mijn tocht is afgelopen. Een unieke tocht met unieke ontmoetingen en ervaringen.
He Wim,
Lijkt me idd vreemd om nu het einde van je voettocht te hebben bereikt…dat zal afkicken worden…ook voor ons overigens. We lazen met belangstelling je verslagen en liepen zo steeds een beetje mee. De foto’s gaven vaak goed weer hoe je dag eruit had gezien. Al met al een boeiende ervaring en nu dus nog even als toetje Engeland. Wens je nog een mooie afronding daar en tot weerziens in het Hollandse!
Hartegroet, Anjali
Ja, het zal nog wel even duren en wat wennen zijn aan het normale leven. Leuk dat je mijn verhalen hebt gewaardeerd. We zien elkaar weer, groet Wim
Hallo Wim,
Ik benijd je op alle facetten van het woord. 169 dagen volledige fysieke en mentale vrijheid. Daar kun je niet genoeg dagen van krijgen.
Het was mij een genoegen om je te ontmoeten.
Jeroen uit Denekamp.
Hallo Jeroen, bedankt voor jouw reactie. Onderweg zag ik een spreuk op een rotswand en maakte er een foto van. Het gaat niet om wat… Maar om hoe!! 169 of 60 dagen. Ik vond jouw prettig gezelschap. Heb je je draai weer gevonden? Wellicht tot horens. Groet Wim
En zie deze foto!
Bedankt voor de foto, Wim
Ha Wim, het einde van je tocht. Heel wat gezien en beleefd. Het was leuk om je te volgen. Wij zijn vanaf begin oktober in Spanje. We hebben nog wel kontakt nietwaar. Gr. Bob en Len
Hallo Bob en Len ja we spreken elkaar nog wel. Ja heel veel gezien en meegemaakt. Zal nog wel weer moeten wennen, Groet Win
Wim, die oudere man links op die foto kan ik niet helemaal thuisbrengen !
Hallo Jan, zou mijn broer kunnen zijn? Medio juni. Groet Wim
Ha Wim, geweldige prestatie! Een dergelijke tijd en afstand lopen zal de kijk op Nederlandse beslommeringen van een relativerende rand voorzien. De noordelijke route (Luarca, Santander,Bilbao) leverde bij mij veel herinneringen op aan vervlogen tijden. Veel om eens op door te praten. Hopelijk tot gauw.
gr.geert
Hallo Geert, ja zeker. Er zijn tijdens zo’ n tocht weinig dingen nog belangrijk. Het leven is eenvoudig en je hebt weinig nodig. We spreken elkaar zeker snel. Groet Wim
Hallo Wim,
Het is zondag 22 september op het moment dat ik dit lees. Nu weet ik dus niet of je al thuis bent of dat je toch naar Engeland gevaren bent. Spannend, maar ik zal het woensdag zeker horen van de Pijnappeltjes.
De dagen worden nu korter, dus de timing is helemaal goed. Je kan de winter altijd gebruiken om nieuwe plannen voor volgende zomer te bedenken.
Lidy, ik zit nog in Santander, Spanje. Morgen, maandag 23 september, vertrek ik met de boot naar Engeland. Dan ben ik dinsdagmiddag in Portsmouth. Dan treinen via Londen. Eind van de week zal ik wel in Nederland zijn. Dan is het avontuur voorbij. Ja er zal wel weer een ander avontuur volgen. Wat, waar, wanneer bedenk ik nog wel, zoals je al suggereerde. Groet Wim
Hallo Wim,
ik lees zojuist dat je nu in zult zijn Engeland en nog enkele dagen in Londen gaat doorbrengen. Nu in de rol van reiziger/toerist. Maar ja, uiteindelijk ben je en blijf wie je bent.
Geweldig dat je zo sterk bent dat je deze tocht hebt kunnen maken. Ik heb genoten van je beschrijvingen en de foto’s.
Nogmaals veel goeds in jew verdere leven.
Hartelijke groeten,
Maria
Hallo Maria, ja, ik ben gestopt. Fijn dat je mijn tocht hebt gevolgd en gewaardeerd. De omweg die ik nu maak om weer terug te komen is een soort ontwenningskuur. Op de oceaan ver kijken en niets zien, zitten in plaats van lopen om vooruit te komen, enz. Maar ook een uitstel om weer deel te nemen aan de dagelijkse beslommeringen. De tocht zal in elk geval een deel van mijn herinnering, ervaring en voldoening blijven. Dank voor jouw reacties en alvast succes bij de volgende etappe van jouw tocht. Groet Wim
Hallo Wim,
Inderdaad een unieke tocht met ervaringen.
Je hebt een tocht voor het leven gemaakt.
Deze ervaringen en herinneringen zullen voor altijd bij je zijn.
Ik heb genoten van je prachtige verhalen en je mooie foto’s.
Deze ” laatste dag beschrijving” drukt meer gevoelens uit dat je komst in Santiago.
Hopelijk is de ommekeer om weer deel te nemen aan het dagelijkse leven niet te groot.
Knuffel, Hinke
Hallo Hinke, fijn dat je mijn verslagen hebt gewaardeerd. Het is juist dat ik in Santiago minder gevoel had, iets volbracht te hebben. Mede door het toeristische gehalte van alles wat daar gebeurde. In meerdere berichten en in een mijmering heb ik daar al iets over gezegd. Na Santiago 800 km tegen de stroom in gaf me weer meer voldoening. Bedankt voor jouw reacties. Groeten Wim