Uitgezwaaid door Anna gaan we op pad. De lucht is egaal grijs en het land van de Libourne is bijna vlak. Het gevoel dat ik in Zuid Frankrijk ben wil maar moeilijk komen. Vervang de wijngaarden door aardappel of maisvelden en het is Nederland. Na twee uur lopen zijn we in Roquebrun, een boerendorp waar geen koffie te krijgen is. We lopen door en komen in St Hilaire. Het enige dat gebeurt is dat het gaat regenen. Het kost even moeite om de weg te vinden. We lopen langs de D-668 door naar la Réole waar we om 13.00 uur in de stromende regen aankomen. De eerste bar die we tegenkomen gaan we naar binnen. Michel belt een adres uit de gids en daar kunnen we terecht. Het is 2 straten van waar we zitten. We lopen er heen en worden ontvangen door Odette, een weduwe van ongeveer 70 jaar. Het huis is een rariteiten museum. Het staat helemaal vol met oude spullen. Als we ons hebben geïnstalleerd ga ik de stad in om rond toekijken en wifi te zoeken. Ik kom bij de kerk Jeroen en Baudien tegen. Ze worden opgehaald door hun gastheer. Als we met samen naar een terras lopen komen we Michel tegen zodat we even later met zijn vieren aan een tafel zitten. Er is wifi dus maakt iedereen er gebruik van. Als de jongelui zijn vertrokken gaan wij naar ons logeeradres. Vanuit mijn kamer hoor ik de stem van Marijke beneden in de hal. Het is de eerste keer na Limoges dat ik haar weer zie. Om 19.00 uur zitten we rond de tafel en praten over van alles terwijl we genieten van de gegrilde eend die Odette heeft gemaakt.

Klik hier voor de foto’s.