Na het ontbijt zet ik mijn spullen bij de receptie neer. Omdat ik een nacht heb bijgeboekt moet ik naar een andere kamer verhuizen. Ik pak de tram die voor het hotel stopt en ga er mee naar Kochi, districtshoofdstad van het gelijknamige district. Eerst breng ik een bezoek aan het Kochi Art Museum. Met herkenbare traditionele hoofdvormen is een sfeervol modern gebouw neergezet. Het museum beschikt over een collectie vroeg werk van Marc Chagall. Daarnaast bezoek ik er expositie van een Japanse fotograaf met werk uit de zwarte wijken van Chicago in de jaren 40 en 50. Als ik het museum verlaat is het droog en probeert de zon nog te gaan schijnen. Ik wandel op mijn gemak naar het centrum. Bij het station is een koffiebar waar ik een koffie met toast bestel. Ik kijk over het, inmiddels zonovergoten, stationsplein. De sfeer doet me denken aan mediterrane steden. Er is een demonstratie visfileren bezig. Ik loop het plein over om richting kasteel te gaan. Vanuit een zijstraat hoor ik muziek. Ik ga er op af. Er blijkt op een plein met veel bloemen een soort jaarmarkt te zijn georganiseerd, met muziek en heel veel eettentjes. Het zal ter gelegenheid van het einde van WOII zijn. Als een stel missen me uitdagen, maak ik een foto. Ik loop een overdekte winkelstraat in. Halverwege is een overdekte vismarkt waar ook kan worden gegeten. Het is er afgeladen vol. Iemand wil een foto van me maken. De drukte is me teveel. Via een nooduitgang ga ik naar buiten. Ik loop, zoals ik van plan was, naar het Kochi Castle. Het steekt fier uit boven het groen van de parkachtige omgeving waar het in staat. Ik klim naar boven. Het kasteel mag alleen zonder schoenen worden betreden. Dat levert gedoe op bij de drukte door de feestdagen. In ganzenpas gaat het vervolgens door de ruimtes en trappen op naar het hoogste punt. Daar is het uitzicht spectaculair. Begeleid door uniformanten gaat het weer naar beneden. Als ik weer ben afgedaald, neem ik het trammetje, dat me om ca. 15.30 uur af zet bij het hotel. Er volgt nog wat gedoe om aan cash te komen, maar bij het postkantoor lukt het. Ik betrek mijn nieuwe kamer. Na het eten schrijf ik mijn verslag. Om het te versturen moet ik in de lobby gaan zitten. Op de bovenste verdieping, waar ik nu zit, is Wi-Fi te zwak.

Klik hier voor de foto’s