Het is bewolkt maar droog als ik vertrek. Eerst neem ik de trein naar de oostkant van de stad. Daar begin ik te lopen op de plek waar ik gisteren ben gestopt. Na ruim een uur lopen ben ik bij tempel 28: Dainichiji. Ook hier weer lange trappen om bij deze eenvoudige tempel te komen. Het weer nodigt niet om lang te blijven zitten. Ik vervolg de route die nu door een dorpse omgeving gaat. Overal zijn rijstvelden. Allengs begint het te regenen. Twijfelde ik nog of ik de jas mee zou nemen, nu ben ik blij dat ik hem heb. Ik schuil even bij een shrine, een plek waar doorgaans wordt gebeden. Ik loop verder en bereik even later tempel 29: Kokobunji. Hier bid men voor een langer leven. De tuinen zijn een prachtig voorbeeld van Japanse snoeikunst. Bij het stempel bureau staat een vader met een geestelijk gehandicapte zoon voor me. Aandoenlijk hoe vader voor de jongen zorgt. Wat ben ik gezegend met gezonde kinderen. De route gaat vervolgens weer door de rijstvelden. Na een buitenwijk gaat het bergop en kom ik uit bij de Universiteit van Kochi. Het is niet ver meer naar tempel 30: Zenrakuji. Als ik daar in de regen aankom staat daar de vader en zoon die ik bij de vorige tempel zag. Vader wil een foto van zoon maken, ik vraag of ik hem zal maken van hen samen. Dat gebeurt waarna vader vraagt of ik Facebook heb. Ik zeg dat ik een eigen site heb en geef hem het webadres. Ik krijg van hem zijn Facebookadres. Als ik na het tempelbezoek verder loop ontmoet ik een man die ook alleen loopt. We praten wat in het Engels en lopen ondertussen samen op. Tot we het station bereiken waar ik nu vanaf de westkant van de stad op de trein stap naar mijn hotel. Daar ga ik natuurlijk eerst in bad, waarna ik het weerbericht voor morgen zie. Er wordt nog zwaardere regen voorspeld. Ik heb het gevoel dat morgen een rustdag moet worden. Ik bestudeer de kaart en vraag aan de man van het hotel of hij wil reserveren voor overmorgen. Dat lukt. Ik ga vervolgens bij de super wat eten halen.

Klik hier voor de foto’s