Rocroi Aubigny-les-Pothees
Na een sober Frans ontbijt, tussen lokalen en werkers, ga ik weer op pad. De rustdag die ik wilde nemen stel ik uit tot in Reims. Rocroi is me te klein en ingeslapen. Dat betekent nog 5 etappes doorlopen. Herman gaat na mij op weg. Het bevalt ons beiden het beste om alleen te lopen. De route gaat vandaag hoofdzakelijk over verharde landwegen. Het gaat door glooiende groene velden en weilanden vol koeien. 
De kleine dorpen die ik passeer zijn uitgestorven. Als ik pauzeer passeert Herman. We spreken af in Aubigny waar de etappe eindigt. Hij loopt door terwijl ik nog even blijf zitten. Het is mooi weer en daar wil ik nog even van genieten. Bovendien is het geen lange etappe vandaag. Van het landschap, de leegte en de rust wordt je ontspannen. Verderlopend wordt het bewolkter. Op de hoger gelegen vlaktes waait het hard. In Aubigny zoek ik, samen met Herman, het adres van Madame Launoy op. Zij heeft een Chambre d’Hôte en ontvangt pelgrims. Als we aankloppen steekt een vrolijke goedlachse vrouw haar hoofd door het raam. “Ah, pelerins, vous cherchez une chambre”. Al verder pratend laat ze ons binnen. We krijgen te drinken, er wordt een pak koekjes neergezet, door een fotoboek gebladerd, over de route gepraat, wc douche en kamer gewezen. Even later zitten we overdonderd door zoveel gastvrijheid op de kamer. Mevrouw trekt zich terug in de keuken, want we eten natuurlijk mee. Om 19.00 uur is mijnheer ook thuis. Hij is van hetzelfde soort als mevrouw. We beleven een gezellig avondje.
He Wim, we lezen met plezier je updates in de vorm van nieuwe verslagen; het inspireert ons ook meer te gaan lopen, we zijn jaloers op je tocht ;-). Ook de foto’s geven een mooi beeldverslag van je wandelingen; ga zo door dus….je doet dankbaar werk!
Ik vind het fijn dat je mijn verhalen waardeert en de foto’s mooi vind. Ik hoop het vol te houden. Blijf me volgen.
Hallo Wim,
Heel leuk om jouw ervaringen te kunnen lezen. Aan de ene kant is het natuurlijk zeer ontspannen om alleen maar te lopen. Aan de andere kant zou ik toch wel even schrikken als er in het hele dorp geen bed meer te krijgen is. Maar wel fijn dat het toch nog goedgekomen is.
Groetjes,
Lidy
p.s. de sauna was vandaag weer fijn.
Lidy, Leuk dat je me volgt. Het leven wordt gaandeweg steeds simpeler. Lopen, Eten, Slapen. En steeds weer. Voor zorgen maken is geen plaats. We hebben nog steeds een bed gevonden.