Pavia – Santa Cristina e Bessone
Ik ben vroeg wakker en sta meteen op. Ik wil vroeg weg en laat het ontbijt voor wat het is. Nadat ik de brug weer ben overgestoken loop ik in oostelijke richting via een lange weg de stad uit. Als ik een voorstadje ben doorgelopen kom ik bij een snelweg. Nadat ik deze ben overgestoken wordt niet veel later het dorp San Leonardo bereikt. Ik neem er koffie en een brioche (broodje) bij wijze van ontbijt. Het lijkt of het hele dorp hier koffie drinkt. Als ik weer verder ga, begint het al warm te worden. Nadat ik een gehucht ben gepasseerd maakt de route een lus om een dorp aan te doen. Ik besluit de lus te laten en loop rechtdoor. Het is 11.30 uur als ik daarna Belgioioso bereik. Ik maak foto’s van het centrum en de burcht. Op een terras neem ik water met citroen. Langs de begraafplaats loop ik daarna het dorp uit. Na een tijdje komt een pelgrim me tegemoet. Hij blijkt in Rome gestart te zijn om naar Canterburry te lopen. Na een groet loop ik verder en kom bij een viaduct onder het spoor door. De kaart geeft aan dat ik aan deze kant van het spoor moet blijven maar er is geen pad. Toch onder het spoor door gelopen kom ik bij een heel grote boerderij. Een gigantisch hek sluit het pad af. Met veel moeite worstel ik me door de struiken om aan de andere kant van een schuur te komen. Met schrammen op de benen loop ik het erf op om vast te stellen dat daar ook alle mogelijkheden om op de straat te komen zijn afgesloten. Ik loop een paar keer het grote complex rond maar ben echt opgesloten. Als ik plotseling stemmen hoor, ga ik er op af. Door een open raam roep ik wat om aandacht te trekken. Een man komt naar het raam. Ik leg uit wat er aan de hand is. Nors roept hij een jongeman die Engels spreekt. De stemming slaat om. Ik krijg te drinken aangeboden en word bevrijd. Langs de weg loop ik naar het volgende dorp. In het centrum neem ik een kop koffie. Daarna is het niet ver meer naar Santa Cristina. Ik tref in het dorp Annamaria. Ze is alleen doorgelopen. Er staat een man bij de ostello te soebatten over de hand die hij bij zich heeft. Hij wordt niet toegelaten. Even later hebben Annamaria en ik een slaapplek. Een aantal bekenden van de afgelopen dagen druppelt daarna binnen. Met de Nederlandse Marcel en Margriet en de Italiaanse Annemaria ga ik om 18.30 uur naar een ristorante waar ze een pelgrimsmenu hebben. Na twee uur tafelen gaan we naar de kamer.
Lekker hoor, ItaliĆ«….
Ja. In veel opzichten. Landschap waar ik nu ben wat minder. Maar wel mooie dorpen.