Het is 7.15 uur als ik de camping verlaat. Vandaag is de laatste, de langste en de hoogste etappe van de Coast to Coast Walk. Patterdale slaapt nog als ik het dorp uitloop. Alle dorpen liggen in dalen dus begint het steeds met klimmen om het dal uit te komen zo ook vandaag. Het weer is prima. Na een uur gaan de trui uit en de pijpen van de broek. Het klimmen gaat gestaag door. Regelmatig stop ik om van de adembenemende uitzichten te genieten. Dit land is zo ruig en ongerept, woest en leeg dat je je regelmatig afvraagt hoe het is ontstaan. In het pleistoceen door ijstijden zegt Wikipedia. De autoriteiten doen er ook alles aan om dit Nationale Park zo te houden. Geplaveide paden zul je hier niet vinden. Zelfs elke vorm van routeaanduiding is taboe. Ik klim verder naar de eerste top Rest Dodd op 696 meter. Een pauze op de top om op adem te komen. In de verte zie ik de berg die ik hierna moet beklimmen. Het pad kan ik zien liggen en ik besluit voor de afdaling het kortste, maar ook het steilste pad te kiezen. Beneden gekomen zie ik Jason aankomen lopen. We praten even en dan loop ik verder terwijl Jason van sokken wisselt. Het pad dat naar de volgende top The Knott op 739 meter gaat is een keienpad. Dat betekent permanent kijken waar je de voeten zet. De momenten van stoppen om naar adem te happen worden steeds frequenter. Dit is geen lopen, dit is klimmen. Na The Knott daalt het niet veel om weer naar de volgende top te klimmen. Dit is de Kidsty Pike op 780 meter, hoogste en tevens laatste van deze etappe. Ik tref er Jason weer. We maken een foto van elkaar. Het uitzicht is ook hier weer geweldig. Er volgt een steile afdaling naar Lake Haweswater. Ik ben nu 9 uur onderweg en begin me behoorlijk moe te voelen. De controle over mijn benen neemt af. Er volgt nog een lang traject langs het meer. Ook  niet vlak. Aan het eind van het meer kom ik in een gehucht met arbeidershuisjes van begin vorige eeuw. Er staat een bank en daar ga ik zitten. Even later komt Jason. We begroeten elkaar als oude vrienden. Hij verwisselt weer van sokken. Het laatste stuk gaat door weilanden. Jason komt me achterop. We lopen het laatste stuk samen. Het is broeierig warm. Als we stoppen om wat te drinken blijkt mijn fles leeg. Jason giet de helft van zijn voorraad in mijn fles. We lopen verder. Ik loop op mijn reserves. Even verder stap ik verkeerd en verlies mijn evenwicht. Ik val plat voorover in een bosje prikkelstruiken. Door het gewicht van de rugzak kan ik niet overeind komen. Jason komt me helpen. Ik zit van boven tot onder de doornen. We lopen verder langs de restanten van Shap Abbey naar Shap. Als we het dorp inlopen gaat Jason naar de camping en ik zoek een hotel. Ik heb besloten morgen een rustdag te nemen.

Klik hier voor de foto’s