Er is markt in Mussidan. Ik haal er wat fruit, in het supertje beleg en drinken en bij de bakker brood. Met zijn vieren beginnen we te lopen. We zijn het dorp nog niet uit of Jeroen ontdekt dat hij wat is vergeten. Hij gaat terug waarbij Bodine hem vergezeld. Samen met Michel loop ik verder. Het is bewolkt maar droog en de temperatuur is goed. We lopen hoofdzakelijk door het bos. Plotseling zien we een gezin met 2 kleine kinderen van naar schatting 5,6 jaar in het bos. Ze hebben er gekampeerd. Als ik ze aanspreek blijken het Duitsers die eind februari vanuit Leipzig zijn gaan lopen. Ze duwen een fiets voort die als pakezel dienst doet. Ze slapen elke nacht in de tent. Wat een onderneming. Na 2 uur lopen zijn we in St Géry. Ik stel Michel voor om op een bank bij de kerk even te pauzeren. Even later komen Jeroen en Bodine aanlopen in gezelschap van het Duitse gezin. Het gezin loopt door. We gaan als groep van 4 verder. Het is gaan regenen. Om de blubber te mijden en omdat het korter is kiezen we de D-20. De anderen lopen voor me. De afstand wordt steeds groter. Nadat ik ben gestopt om mijn poncho aan te trekken zijn ze uit beeld. Ik bel voor een slaapplaats in Sainte-Foy-la-Grande. Ik had eerder willen stoppen maar er is niks te vinden. Dat houdt in dat ik 32,5 km moet lopen. Ondertussen is het hard gaan regenen. In een bushokje ga ik zitten lunchen. Ik heb me wel eens prettiger gevoeld. De volgende 2 uur lopen brengt me in le Feix. Er is een café waar ik koffie ga drinken. Nog 6 kilometer langs de rivier de Dordogne en dan ben ik in Sainte-Foy-la-Grande. Ik moet me melden bij het ziekenhuis. Dan blijkt dat ik in een daklozentehuis wordt ondergebracht. Dat past wel bij het gevoel van de dag. Nadat ik ben geregistreerd loop ik het stadje in. Het is een “bastide” zoals er in de Dordogne meer zijn. Terwijl het nog steeds regent, ga ik bij hotel Grain de Sel naar binnen. Het blijkt door een stel uit Rotterdam te worden gerund. Ik bestel een maaltijd. Ondertussen probeer ik mijn telefoon weer aan de praat te krijgen. Het vraagt een pincode. Gelukkig is er wifi. Ik kan met de tablet de code opvragen. Als hij het weer doet belt Maaike met het verhaal van bureaufeest van gisterenavond. Daarna ga ik naar mijn kamer en sluit de luiken.

Klik hier voor meer foto’s.