Muroto – Nahari
Het is al over 7.00 uur als ik op pad ga. De zon schijnt al, het wordt een warme dag. Ik loop het dorp uit via een lange weg met lintbebouwing. Aan het eind daarvan gast het bergop naar tempel 26: Kongochoji. Een steil keienpad gaat steil omhoog. Met een gemengd gevoel eindigt het zwoegen bij een parkeerplaats. Daar vandaan nog een lange trap op om bij de tempel te komen. De andere kant de berg af is al even steil. De daling eindigt weer bij de kustweg. Parallel aan de kustweg loopt een straat met bebouwing, waarschijnlijk de oorspronkelijke kustweg. Daar lopend passeer ik winkeltjes die nauwelijks als zodanig te herkennen zijn. Ik koop een appel en wat broodjes. Rond het middaguur is de zon behoorlijk warm en verbrandt mijn kuiten. Ik had al eerder de pijpen van mijn broek geritst. Ik prijs de veelvuldig aanwezige drankautomaten. Regelmatig haal ik er een flesje uit, meestal met citroenlimonade of mineraalwater. Na Cape Hane is er 4 km Geen bebouwing. Door groen wordt de Oceaan aan het zicht onttrokken. Even voor Nahari pauzeer ik in een speciaal voor henro’s gemaakt prieel. Ik drink wat en eet de laatste broodjes op. Het duurt daarna niet lang meer voor ik de stad inloop. Als ik de plek heb opgezocht waar ik heb gereserveerd, zie ik niet waar ik moet zijn. Ik spreek iemand aan die me naar een modern woonhuis brengt. Er verschijnt een jongeman aan de deur, die me binnenlaat. Het is de zoon. Moeder is er nog niet. Hij wijst me de kamer. Ik wil een bad nemen, maar dat is nog niet op orde. Op bed (op de vloer) ontspan ik tot moeder thuis komt. Een aardige, chaotische vrouw. Ze maakt het bad klaar voor mij. Ondertussen zijn er nog een Japanner en twee Schotse vrouwen aangekomen. De vrouwen stuurt ze naar een ander gebouw en de Japanner moet maar bij mij op de kamer. Gelukkig kiest de man voor de ruimte naast mijn kamer. Ik neem een bad en ga daarna verslag schrijven. Helaas is er hier geen Wi-Fi, versturen moet later. Tijdens het eten is het gezellig, de Japanner is goedlachs en met de Schotsen kan ik converseren. Zij zijn klaar met studie en willen meerdere landen in Azië bezoeken. De gastvrouw trakteert nog een glas Japanse whisky, daar slaap je goed op.
Ha Wim,
Leuk om je verslagen weer te lezen en je tocht zo mee te maken. Het lijkt me af en toe een behoorlijk pittig verhaal met al die klimpartijen…pff…moet er even niet aan denken. Mooi om de foto’s te zien ook, geeft weer een aardige impressie van het eiland waar je loopt. Ook fijn dat de verslagen zo up-to-date zijn, bijna alsof je de krant leest van gisteren; ook aardig actueel. We blijven je volgen dus aan ons heb je dankbare lezers en 😉
Liefs en nog veel loopplezier!
Anjali/Jalesh