Stipt om 8 uur ben ik in de eetzaal. Het ontbijt is echt Italiaans nl. koffie en zoete cake. Dit keer wel met een kan vruchtensap. Nog even naar de kamer om de rugzak te pakken en dan op pad. Het is 8,15 uur als ik de poort uit ga en afdaal naar de hoofdweg. Het eerste stuk gaat langs deze weg. Er is nog weinig verkeer. In een afgesneden wegdeel is een boogbrug uit de eerste eeuw te zien. Daarna verlaat ik de hoofdweg en loop door een piepklein dorp. Het weer is goed om te lopen. Er is wel wat bewolking. Ik zie de A1 weer af en toe.

De route buigt af en gaat richting Presenzano dat op de berghelling lijkt geplakt. Aan de voet van de berg wordt een diversiteit aan fruit verbouwd. Naast appels en kersen, loop ik ook langs noten plantages o.a. walnoten maar vooral hazelnoten. Het is oogsttijd en ik help af en toe mee door wat noten en appels op te rapen en op te eten. Het is ontspannen lopen door deze streek. Rond 12.00 uur strijk ik neer op het terras van een bar en bestel Caffè Americano en een Cornetto Crème. Na de pauze passeer ik een spoor en een Chemische Fabriek. Over smalle wegen en rondom bergen waar steeds meer wolken omheen hangen. Tegen 13.00 uur beginnen er wat droppels regen te vallen. Onder een boom haal ik de regenspullen tevoorschijn. Ik loop verder en hoor plotseling schieten. Ik vraag me af of ik risico loop. Ik zie een man met een geweer en ga met de handen hoog naar hem toe. Als hij snapt dat ik er langs wil lopen belt hij zijn medejagers en vraagt ze even te stoppen met schieten. Ik loop snel verder terwijl ik achter mij al weer schoten hoor.

De regen wordt inmiddels heviger. Ik begin al aardig doorweekt te raken maar heb geen andere keus dan doorlopen. Om mij heen is alleen bos. Ik wordt tot op de botten nat. Op goed geluk loop ik een zijweg in en vind een onaf huis waar een overkragend bouwdeel beschutting bied. Alle bergen zijn nu in wolken gehuld en niet zichtbaar. Uit de rugzak haal ik wat droge kleren en trek die aan. Vervolgens wacht ik en hoop dat de regen een keer stopt. Als het lijkt wat minder te worden pak ik mijn spullen en ga lopen. Al snel regent het weer net zo hard. Ik begin wel wat moedeloos te worden. Het is nog 14 km naar Alife waar ik heen wilde. Ik schuil nu in een andere niet afgebouwde woning. Ik kan natuurlijk niet blijven schuilen, maar waar ga ik naar toe? Uiteindelijk loop ik richting de hoofdweg en kom uit in een plaats Raviscanina. Bij binnenkomst is een bar waar ik meteen naar binnen ga. Ik drink een bier en vraag de jongeman die bediend of hij een slaapplaats weet. Hij hoeft niet lang te denken en noemt de B&B van de familie Ferrero. De bar is ook van de familie Ferrero.

Ik loop terwijl het weer regent naar het opgegeven adres. Ik kijk even waar ik moet zijn en tref dan een man die de hond uit laat. Hij blijkt Ferrero te zijn. Hij brengt me naar zijn huis en terwijl zijn vrouw de kamer klaar maakt praat ik met de dochter die goed Engels spreekt. Even later sta ik onder de douche en kom weer wat op temperatuur. Dan brengt de heer Ferrero mij naar een restaurant en haalt me ook weer op. Als ik om 19.30 uur aan de pasta en de bacalau zit en een Vino Rosso er bij drink, zijn de ontberingen snel vergeten.

Gelopen : Mignano Monte Lungo – Raviscanina 31,00 km

[Show as slideshow]