Samen met Vincent ga ik naar de bar. Ik bestel koffie en een zoete croissant. Na het bestuderen van het parkoers voor vandaag hebben we besloten om niet de camino te volgen, maar direct naar de kust te lopen. De camino verloopt volgens de gids vandaag volledig door bossen. Na de regen van vannacht zullen de paden blubberig zijn. We lopen aan één stuk door naar Berriatua. Af en toe miezert het. Bij Onduatua aangekomen lopen we langs een rivier waarin een opvallende slang van vissen door de rivier trekt. Een bijzonder verschijnsel wat noch Vincent noch ik kan verklaren. We blijven de rivier volgen in komen in het centrum en bij de haven. Een charmant stadje in zondagsrust. We vinden geen bar op onze route en lopen langs de zee. De golven breken op de rotsen waarbij het water hoog opspat. Via een baai buigen we naar de weg en volgen deze verder naar Mutriku. Daar drinken we koffie bij een moderne bar. Vincent wil vandaag door lopen naar Zarautz. Een afstand van 43 kilometer. Dat ga ik niet doen. Dat betekent dat we afscheid van elkaar nemen. We hebben mailadressen uitgewisseld en met een warme groet verdwijnt Vincent. Aan één kant vind ik het jammer maar ben ook wel blij weer alleen te zijn. De zon is weer gaan schijnen als ik langs de kust naar Deba loop. Bij het toeristenbureau krijg ik een sleutel van een ongebruikte sporthal waarin een herberg is d.w.z matrassen op de grond en een hospitalero die uit eten is. De herberg ligt hoog boven het stadje en is met twee openbare liften te bereiken. Als ik weer naar beneden ga, is het om wat te eten. Het is druk op de 2 pleinen die het stadje telt. Bij een bar met wifi op het ene plein neem ik wat pintxo’s te eten en werk ondertussen mijn verslag bij. Om 20.00 uur ga ik op het andere plein bij een restaurant dineren met het menu van de dag.

Klik hier voor de foto’s.