Om 8.00 uur gaan we ontbijten. De gastvrouw heeft brood, kaas, rauwe ham en zelfgebakken cake voor ons klaargezet en laat ons achter, want ze gaat naar de markt. Na het ontbijt maken we ons klaar om op pad te gaan. We lopen naar het dorp en kopen bij een brood- en banketbakker (zie foto: okindegia /gozotegia) een meergranen stokbrood en citroencake.

De hele route van vandaag gaat over een voormalig spoortraject, alleen voor wandelaars en fietsers, goed onderhouden, met keurige houten hekjes waar er gevaar is van een val naar beneden. We lopen door een dertigtal (!l) tunneltjes, waarin via een sensor het licht aanfloept. Af en toe valt er wat lichte regen. Om te pauzeren en cake te eten gaan we even op een stukje van een asfaltweg zitten, de grond is overal te nat. Een man en vrouw in wijde gele poncho’s passeren, ze blijken Italianen die ook de Camino Ignaciano lopen.

Rond half één zien we eindelijk een bankje. We gaan er zitten om in de zon ons broodje kaas te eten. Onder ons ligt aan de weg het gehuchtje Aizpurutxo met kerk en bar, zie foto. Om half vier lopen we Zumaraga in, dat er ongezellig uitziet en uitgestorven is. Met moeite vinden we een bar met terrasje waar we wat kunnen drinken. Mariette belt zoals afgesproken de mevrouw van ons pension, die een kwartiertje later ons voor de deur ontmoet.

Pension Zelai blijkt een begane grond met zeven kamers, niets meer dan dat. Zittend op het bed belt Mariette achtereenvolgens het klooster (geen gehoor), een hostel (vol) en een hotel (raak) voor onze overnachting voor morgen. Om half zeven lopen we het plein voor onze kamer op en zien enkele groepen schoolkinderen voorbij komen, elk clubje in een andere uitdossing. Een stelletje meisjes van een jaar of 11/12 vertelt ons dat er in een zalencomplex een festival van scholieren is vanwege het einde van het schooljaar. Er wordt een foto gemaakt van de giechelende meiden.

We proberen drie bar/restaurantjes, maar overal is de keuken dicht. Uiteindelijk kunnen we in een niet bijster gezellige tent een simpele plate krijgen. Zumaraga is heel authentiek: geen toerist komt hier, en dan is dit de consequentie…

[Show as slideshow]