Les Nonnières – Mens
Het is vannacht gaan regenen. Ik overweeg wat ik zal doen. Ik besluit toch op te breken. In de regen in een dorp van niks is ook niks. Als ik ga lopen regent het zacht. De route gaat eerst naar een grote waterval. Dan gaat het, via het nodige klimwerk,omhoog naar de D120. Dit is de weg die naar de Col de Menee gaat. Na een kilometer langs deze weg gaat de route weer het bos in. Ik besluit op de weg te blijven. De regen blijft vallen en hoe hoger ik kom hoe kouder het wordt. Er passeert een stoet klassieke auto’s. Op de col aangekomen loop ik door een tunnel die de grens vormt tussen de Drôme en de Isère. Als ik uit de tunnel kom is het droog. De hugenoten kozen voor deze route omdat het de laagste doorgang is tussen de bergen van de Vercors en de hoge bergen van Trèves. Ik begin een lange afdaling. Op een doorwaadbare plaats steek ik een riviertje over. Uiteindelijk bereik ik, weer in de regen, het plaatsje Le Percy. Het dorp inlopend zie ik een gemeenschapshuis waar het druk is. Ik ga er binnen en bestel een bier. Het idee is dat ik in dit dorp blijf. Ik vraag naar de overnachtingsmogelijkheid. Er blijkt niets te zijn en niemand weet waar ik mijn tent kan zetten. Dan besluit ik verder te gaan lopen naar Mens. Ik volg de weg en loop er in drie uur heen. Daar aangekomen blijkt de camping gesloten. Ik loop het dorp in en de eerste die ik tegen kom, is een echtpaar met een kind. Ik spreek ze aan en vraag of ze weten waar ik kan slapen. Na wat overleg, belt de vrouw naar een Gite en reserveert voor mij. Ik bedank ze en ga op zoek naar het opgegeven adres. Het blijkt nog een aardig stuk buiten het dorp. Onderweg zie ik een andere Gite. Ik spreek een jongen aan die op de oprit bezig is met een drone. Hij roept zijn ouders. Zij hebben de Gite niet vrij. Ze zijn wel erg geïnteresseerd in mijn verhaal en bieden me wat te drinken aan. Ik ga mee naar binnen en onder het genot van een glas bier praten we over mijn tocht. Als ik verder ga wijzen ze me de weg. Ik loop vervolgens een half uur en heb het nog niet gevonden. Ik ga terug naar het adres waar ik wat heb gedronken. De vrouw bied meteen aan me met de auto te brengen. Ik bedank haar en even later heb ik grote ruimte in de kap van een boerderij ter beschikking. Ik installeer me en zet de tv aan. Het was een lange dag.
Dat zijn de zware dagen… Kan me zo’n moment herinneren uit Spanje dat we geen slaapplek konden vinden in de regen. Leuk voor het verhaal, maar pittig. Mooie tocht tot nu toe, dat dan weer wel!
Ja Menno. Soms zit het mee en soms zit het tegen. Maar het ko t altijd goed. Gr
Beste Wim , heel leuk om je op deze manier te volgen. Bon voyage, groet uit Apeldoorn van Henry & Gaby
Hallo Henry. Leuk.van je te horen en dat je mij volgt. Groeten aan jullie beiden.