Ik ben als eerste wakker. Om 7.00 uur ga ik op pad. Ruim een uur loop ik door de buitenwijken van León. Bij de laatste bar in de stad neem ik koffie met een broodje. Zoals meestal is de rand van de stad vooral gevormd door industrie. Na het voorstadje La Virgen del Camino kies ik voor de wat langere route van de Real Camino. Deze gaat meer door de velden dan de andere variant die de weg volgt. In Oncina de Valdoncina staat een man met een tafel met fruit. Met een banaan en een appel loop ik verder en kom op de hoogvlakte van Palamo. Er komen soms wat fietsers voorbij maar verder ben ik alleen in dit, soms wat op de Veluwe lijkend, gebied. In Chozas de Abajo loop ik naar de bar en pauzeer met koffie. Hier komen de meeste pelgrims naar toe. Over een asfaltweg bereik ik tegen 12.00 uur en na ruim 20 km Villar de Mazarife. Ik loop naar de herberg Tio Pepe met het idee daar te blijven. Als ik de patio in loop zitten daar Toni en Louisa. We bespreken het weer dat, door de bewolking en de wind,  niet te warm is. We voelen ons nog fit genoeg om verder te lopen. Bovendien opent dat de mogelijkheid om morgen Astorga te bereiken. Bij het vertrek uit de patio tref ik 2 Nederlandse fietsers. Terwijl ik een praatje maak gaan Toni en Louisa al vast en even later ga ik ook. Bij het winkeltje koop ik wat voor onderweg. Als ik het dorp uitloop zie ik in de verte de anderen lopen. Ik haal ze na een tijdje in en we lopen samen verder. Het begint nu toch wel warmer te worden. We pauzeren even in de schaduw van een boom. Dan weer verder langs de kaarsrechte veldweg. Aan de horizon zijn de bergen te zien die we na Astorga moeten oversteken. Bij een stuw in een irrigatiekanaal stop ik en wacht op de anderen. Mijn tempo ligt iets hoger. Als ze er zijn en we bij het water zitten, ontstaat spontaan de gedachte om de voeten in het water te steken om zo wat af te koelen. Even later zitten we gedrieën met ontblote voeten in het ijskoude water. Dan gaan we de laatste kilometers lopen om tegen 17.00 uur in Villavante aan te komen. In een nieuwe herberg, die niet in de gids staat, schrijven we in. Het ziet er goed uit en het is niet druk. Moe maar voldaan zitten we even later, aan de overkant op de gemeenschappelijke dorpsbank, over de etappe van meer dan 30 kilometers na te praten.

Klik hier voor de foto’s van deze dag.