Na een koffie met croissant in de hotelbar stap ik de deur uit. Het is dicht bewolkt en het voelt zo fris dat ik mijn jas aan doe. Over een lege verkeersweg (N2) gaat het gestaag bergafwaarts. De eerste tekenen van leven op de vroege zondagochtend zijn de wielrenners.

Om 8.00 uur ben ik in Santa Maria del Cami. Het 12e eeuwse kerkje is volgens de gids pelgrimshospitaal geweest. Er tegenover is een bar die op dat moment open gaat. Ik ga op het terras zitten en bestel koffie. Ik praat even met de jonge vrouw van de bar in het Engels.

De route gaat vervolgens verder over een afgeschermd fiets/voetpad langs de weg. In de volgende twee uur bereik ik Jorba. Op het terras van een bar bestel ik limon met ijs. Boven het dorp staan op de top van een berg de restanten van een kasteel uit de 10e eeuw. Verder is Jorba een duf dorp. Via het sportveld verlaat ik het dorp.

Ik loop door een naamloos gehucht naar de brug over de A2. In de verte zie ik Igualada liggen. Toch loop ik er nog meer dan een uur over voordat ik de luxe buitenwijken van de stad bereik. Bij bar La Molina ga ik even op het terras zitten met een biertje. Vervolgens loop ik naar de in de gids aangegeven herberg voor pelgrims. Daar is alles afgesloten. In de gids lees ik dat ik de toegangscode moet halen bij een verpleegtehuis een paar straten verder, dus loop ik er heen.

Bij de ingang is commotie, er een noodgeval binnengebracht. Een verpleegster komt vragen waar ik voor kom. Ik voel me overbodig en zeg dat ik later wel kom. Wanneer ik weer naar de herberg loop, bevestigt een jonge vrouw dat er geen pelgrimshostel meer is. Ik zoek in de gids naar het adres van hotel Canaletas. Ik loop er heen maar hier is ook geen plaats voor mij. Bij hotel America aan de rand van de stad vind ik uiteindelijk een kamer.

Na een douche en een korte siesta ga ik de stad wat verkennen. Op het centrale plein zitten de terrassen vol. Terug in het hotel bestel ik in het restaurant een maaltijd (gazpacho en pasta).

[Show as slideshow]