In de bar van het hotel is al wat volk aanwezig als ik om 7.30 uur beneden kom. Ik krijg van de patron de koffie met croissant die hij mij gisteravond al had beloofd. We raken aan de praat over pelgrimeren. Alle aanwezigen doen mee. Ik reken af en ga op pad. Het is mooi weer als ik de eerste helling beklim. Ik kom op een hoogte waar drie kruizen staan. Ik sta er even bij stil en maak een foto. Ik vervolg de route die verder door het gebied van de Mattheysine gaat. Tegen de minder steile hellingen van deze streek wordt vooral landbouw bedreven. Als ik vanaf de hoogte over het gebied kijk zie ik veel kleine dorpen en gehuchten. Als ik in het gehucht Tors kom stop ik even voor een pauze. Ik moet even zoeken hoe ik verder moet. Weer op de route gaar het een paar kilometer over een bergkam. Weer een gehucht passerend duikt plotseling een lokale wandelaar op. We kletsen even waarbij hij mij uitgebreid en overbodig de weg wijst. Er volgt een laatste berg voor ik in het dorp Cholonge ben. Daar neem ik plaats op een picknickbank om te lunchen. Aan de borden met fiets- en wandelroutes zie ik dat er veel gefietst en gewandeld wordt. Ik loop verder langs de meren. De meren in dit gebied stammen uit de laatste ijstijd. Jaren geleden hebben we aan het meer van Laffrey gekampeerd. Ik heb daar een beeld van in mijn hoofd. Als ik aankom in Laffrey-plage, zoals dat nu heet, herken ik niets van toen. De recreatie-industrie heeft toegeslagen. Ik besluit meteen door te lopen naar Vizille dat 12 kilometer verder ligt. Bovendien gaat het bergaf. Als ik het Lac Mort (what is in the name) voorbij ben bega ik een navigatiefout. Ik loop omhoog in plaats van naar beneden. Als ik me daar al even over loop te verbazen,kom ik op een hoogvlakte waar 3 mannen bezig zijn om te parapenten. Ik vind dat boeiend. Vanaf deze plek is er ook een prachtig uitzicht te genieten op Vizille en Grenoble. Ik blijf even kijken. Voor een praatje zijn de mannen te druk en gespannen. Ze staan in verbinding via een soort walkietalkie met een weerstation. Wachten is op de goede wind. Als die er is, zie ik hoe ze een voor een de berg af springen en vervolgens als vogels het luchtruim kiezen. Inmiddels zijn er wat mannen aan komen lopen van dezelfde club. Ze geven me een hand en we praten over hun hobby. Als ik tenslotte vraag hoe ik afdaal naar Vizille wijzen ze mij terug naar de plek waar ik fout ging. Dan volgt er een afgrijselijk steile daling van meer dan anderhalf uur. Naar Vizille is het dan nog eens anderhalf uur lopen. Ik loop naar de VVV tegenover het Chateau. Die is net een half uur gesloten. Gelukkig zie ik achter het raam een webadres van een camping. Deze ligt op 20 minuten lopen. Daar ga ik heen. Even later staat mijn tentje. Ik loop weer naar het centrum om een hapje te eten. Als ik na het eten nog even zit te schrijven wordt mij verzocht te vertrekken omdat ze om 22.00 uur sluiten. Ik loop naar de camping. In het sanitairgebouw leg ik telefoon en en powerpacks aan de oplader. Dan ga ik onder zeil.

Klik hier voor de foto’s