Nadat ik samen met Ad heb ontbeten, neem ik afscheid van hem en ga op weg. De eerste 3 kilometer volg ik de N-634. Dan gaat het omhoog naar Colombres. Het is een aardig plaatsje met een aantal gebouwen in “Indianos” architectuur. Ik loop door naar Unquera, waar een brug over een rivier me in het centrum brengt. In een bar drink ik koffie. Langs het station en door een parkje gaat het onder de snelweg door. Ik volg de gids weer en loop vervolgens door een Eucalyptusbos omhoog. Eenmaal het bos uit, kom ik een jongen die alleen loopt tegen. We praten wat met elkaar. Hij komt uit Madrid en spreekt goed Engels. Hij zegt dat hij dagen maakt met 65 kilometers. Ongelooflijk. Ik loop verder naar Pesues. De route maakt hiervandaan een omweg door de bergen. Ik ga verder langs de weg. Even voor San Vicente de la Barquera kom ik Piet uit Bakel tegen. Hij is al eens vanuit Nederland naar Santiago gelopen. Nu loopt hij vanaf Irun. Met een hand wensen we elkaar goede reis. De laatste 3 km gaan naar beneden. Om 14.00uur ben ik bij de herberg van San Vicente. Hospitalier Pascal heet me welkom. Het is een joviale man waar je je snel bij thuis voelt. Hij neemt mijn credential en ik laat mijn rugzak en schoenen achter. Ik ga op zoek naar een camerawinkel. Die is snel gevonden. Na een blik op mijn camera is het duidelijk, die gaat het niet meer doen. Ik koop een andere camera. Bij een bar ga ik deze rustig bestuderen. Iets minder zoom, maar wat meer pixels. Ik ga naar de herberg waar Pascal in ligstand mij opwacht. We praten wat en handelen de inschrijving en betaling af. Ik krijg een bed en ga me douchen. Het bed tegenover mij is voor een Deense vrouw. Ze heeft vaker gelopen. Nu De Norte. In het dorp ga ik vervolgens mijn verhaal zitten schrijven. Na een glas op een terras is het tijd voor de maaltijd. Alle pelgrims verzamelen zich om 19.30 uur. Pascal stelt een vrouw aan me voor die, sinds haar 10e jaar, in Duitsland woont. Ze heet Mei en komt oorspronkelijk uit Teheran. Als we aan tafel gaan voor de gezamenlijke maaltijd zit Mei naast me. Pascal vraagt of we na het eten zin hebben om met hem wat te gaan drinken. Dat doen we. Pascal komt oorspronkelijk uit Parijs maar woont al 25 jaar in Mainz.

Klik hier voor de foto’s.