De wolken hangen in het dal van Kumakogen als ik vertrek. Meteen gaat het bergop. Het duurt dan ook niet lang voordat ik in de zon loop. Na bijna 2 uur lopen, pauzeer ik even in een prieel. Er komt even later een jonge man bij me zitten. Hij spreekt Engels. Als ik op zijn vraag, waar ik vandaan kom, antwoord, blijkt hij al van mij gehoord heeft. Hij heeft een tent bij zich. Hij draagt twee rugzakken, één voor en één achter. Ik ga verder de Misaka pas van 720 meter op. We komen elkaar nog vaak tegen. Eenmaal over de pas heen, gaat het via bospaden steil naar beneden. Bij een oud gebouw staat de jongen te kijken als ik aankom. Het blijkt een hotel van meer dan 100 jaar oud. Henro’s konden her gratis overnachten als Ossetië. Na 4 uur lopen ben ik bij tempel 46: Joruriji. Een man spreekt me aan met de vraag waar ik vandaan kom. Als ik dat zeg, blijkt hij een verzamelaar van buitenlandse pelgrims te zijn. Mappen vol foto’s laat hij zien, waaronder een met Moreton, de schrijver van de gids die ik gebruik. Hij mikt ook een foto van mij. Als ik verder ga, nadat ik van de mevrouw van het bureau een grapefruit heb gekregen, komt hij me nog achterop om een blikje koffie te brengen, als ossetai. Tempel 47: Yasakaji is niet zo groot. Ik loop weer verder. Bij een supermarkt haal ik wat om te lunchen. Tempel 48: Sairinji ligt tussen de woonbebouwing. Na de gebruikelijke handelingen gaat het door naar tempel 49: Jodoji. Dit is een eenvoudig geheel. Door naar tempel 50: Hantaji. Deze ligt op een hoogte waardoor er een mooi zicht is op de stad. Bij tempel 51: Ishiteji is het druk. Er zijn veel kraampjes bij de ingang met handel. Ik int moet er een Engelsman. Hij logeert, net als ik, in de Jeugdherberg. Vervolgens ga Ik daar naar toe. Het was een lange etappe met veel tempels. In de herberg zie ik mensen weer die ik onderweg tegen ben gekomen.

Klik hier voor de foto’s