Na het ontbijt ga ik eerst bij de winkel met wifi wat foto’s en een verslag versturen. Dan loop ik het dorp uit. Het begint meteen behoorlijk te stijgen. Al gauw stop ik om de jas uit te trekken. De lucht is strak blauw. Het wordt een zomerse dag. In anderhalf uur klim ik 500 meter naar tempel 20: Kakurinji. Als ik aankom zit een jongeman er, die in hetzelfde hotel zat. We wisselen wat woorden. Als ik verder ga volgt een zeer steile afdaling. Een ware aanslag op de knieën. Ik passeer een aantal mensen die moeilijk verder komen. De daling eindigt bij een brug over de Naka rivier. Een zonovergoten berglandschap ontvouwt zich vanaf de brug. Ik pauzeer en eet wat slappe zoete broodjes. Dan begin ik aan de volgende klim. Het gaat weer naar 500 meter. Het gaat zo steil dat men er met betonnen stammetjes traptreden van heeft gemaakt. Regelmatig moet ik even stoppen om op adem te komen. Als ik zo boven kom, zit daar op een bankje de Japanse man, waarmee ik aan tafel zat. Hij spreekt wat Engels zodat we kunnen praten. Hij is leraar maar pas zijn baan kwijt. Hij loopt om na te denken over zijn toekomst. Hij vertrekt en ik ga het bureau in voor een stempel. De feitelijke tempelgebouwen liggen nog een stuk hoger. Met een lange trap ga ik er naar toe. De diverse heiligdommen staan prachtig in een parkachtige groene omgeving. Tussen de bomen door is in de verte de vorige tempel te zien. Ik daal de trap weer af, pak de rugzak die ik beneden had gelaten en loop terug naar het pad. In en geleidelijke daling kom ik na 3 km bij het slaapadres. Ik kom er in een door vrouwen gedreven ryokan. Nadat ik en kamer heb gekregen, blijkt dat er ook wifi is. Weliswaar met een zwak signaal, dat blijkt als ik probeer te skypen. Ik ga eerst een bad nemen. Er is een mannen- en een vrouwenbad (ofuro). Het diner wordt in een zaal geserveerd met allemaal aparte lage tafeltjes. Ziet er vreemd uit. Na het wederom voortreffelijke eten ga ik een verslag schrijven. Ik zet versla en foto’s op dropbox en ga dan naar bed.

Klik hier voor de foto’s