Voor het eerst sinds ik in Japan ben, kies ik voor een Europees ontbijt. Wat daar onder verstaan wordt, merk ik als er een bord met vette spullen wordt gebracht. Ik eet er wat van op, reken af en vertrek. Het is niet zulk mooi weer, maar warm genoeg om in T-shirt te lopen. Eerst gaat het door een klein dorp, dan volg ik de kustweg. Deze zal vandaag mijn domein zijn. Rechts de bergen en links de oceaan. Bij een overdekte picknick plek houd ik, na anderhalf uur lopen, even pauze. Een enkele auto rijdt voorbij, verder is er alleen het constante gebeuk van de oceaan op de rotsen. Een bankje verder strijkt een fietspelgrim neer. Hij hoeft geen praat, drinkt wat en vertrekt weer. Ik ga ook weer verder. Bij een binnenmeer zijn een keur aan vogels te zien. Boven mij zijn een aantal roofvogels met elkaar in de weer. Ik loop de volgende 13 kilometer zonder onderbreking naar Sakihama. Hier moeten walvissen voor de kust zwemmen.  Ik zie er geen. Bij de plaatselijke super haal ik wat broodjes en drinken. Even verder is zowaar een bank. Ik ga er zitten lunchen. Aan de overkant wordt aan een huis gewerkt. Op de stoep zit een man te lunchen. We groeten over de straat heen. Hij komt naar me toe en neemt naast me plaats. We proberen wat te praten, maar dat lukt slecht. Hij gaat weer aan het werk en ik loop verder. Nog 2 uur, dan ben ik op het adres waar ik slaap. De vrouw is allervriendelijkst. Ze is alleen met een minder begaafd kind. Ze begeleidt me naar de kamer en toont me de ofuro. Nadat ik daar gebruik van heb gemaakt, belt mevrouw voor het eten. Ze heeft speciaal spaghetti en een bord sla gemaakt en vlees gebakken. Bij wijze van compliment steek ik een duim op. Dan is ze zichtbaar blij. Ze belt nog voor me naar het volgende adres en dan ga ik naar mijn kamer.

Klik hier voor de foto’s