Haybes Rocroi
Op de afgesproken tijd van 7.30 uur is er niemand om mij een ontbijt te klaar te maken. Ik wacht op het terras. Een half uur te laat komt en man op een segway aanrijden. Binnen no time staat alles klaar inclusief croissant. De zon schijnt als ik ga lopen. De berg af en naar Fumay. Daar moet ik een paar keer de weg vragen voor ik de juiste heb gevonden. In een ruk loop ik over het fietspad naar Revin. In plaatselijke PMU bar drink ik koffie. Alle mannen komen me een hand geven. In Revin neem ik afscheid van de Maas. Vanaf het begin zijn we onafscheidelijk geweest maar nu is het afgelopen. Het volgende stuk van de route gaat een stuk langs de D1. Het is geen drukte weg maar het is niet fijn lopen en het stijgt behoorlijk. 
Boven aangekomen is er een mooi zicht op Revin en een stuwmeer van een waterkrachtcentrale. Het laatste stuk naar Rocroi loopt via Vallée de Misère. Dit weggetje stijgt over een paar kilometer fors omhoog en doet zo zijn naam eer aan. Aangekomen in Rocroi bezoek ik eerst het adres van een Chambre d’Hôte dat was aangegeven in de gids. Er is niemand thuis. Als ik naar het centrum loop kom ik Herman tegen. Merkwaardig hoe, nadat we twee dagen onze eigen route zijn gegaan, het weerzien is als dat van een goede vriend. We kennen elkaar slechts een paar dagen. Hij heeft ook al geïnformeerd. De Chambres d’Hôtes zijn niet thuis en de hotels zijn vol. We besluiten eerst maar wat te gaan drinken bij het Hotel de Commerce. Na een paar biertjes komt de ober vertellen dat een kamer is afgezegd. We kunnen blijven. Even later hebben we een dubbele kamer. Soms lossen problemen zichzelf op. We dineren samen en gaan dan slapen.
Best Wim , leuk om te lezen dat je naast mij nog een vriend hebt nl. Herman . Ik wens je goed vervolg van je voettocht toe en ben benieuwd hoeveel schoenen je gaat verslijten. Gerard
Zo zie je maar, langs de straat vind je vrienden. En wat de schoenen betreft, in mijn rugzak zitten reserve hakken. Als het zover is zoek ik er een schoenmaker bij.
Hey wimmiepimmie,
Heerlijk te lezen dat het je goed gaat…Leuke ervaring is dat als je iemand na een paar dagen weer tegenkomt. Het is idd een gevoel dat je verrast, omdat je iemand net een paar uur kent! Dat gaat je nog veel vakr gebeuren en de verrassing blijft groot als je mensen tegenkomt die ongeveer hetzelfde mee gemaakt hebben of net zo in het leven staan als jezelf. Pas goed op jezelf en geniet van wat en wie je tegenkomt onderweg…Life is beautiful!!! Buen Camino! dikke kus en knuf Jolanda
Dank je wel. Blijf me volgen.
Wim, leuk van je om die foto te sturen. Gezellig dat je dan toch ook een wandelmaatje hebt opgedaan.
Doe in ieder geval Herman de groeten van ons !!
We kijken nog steeds iedere dag naar jouw nieuwe belevenissen. Hou het nog even vol !
Jan ik vind het fantastisch al die fotocrearieviteit. Maar lopen doe je níet in bed. Het gaat goed met mij en ik blijf schrijven. Ik vind het leuk dat je me volgt.