Ik ben de enige gast aan het ontbijt. Ik laat het me smaken en neem nog een broodje mee voor onderweg. Om 8.00 uur vertrek ik. De route gaat met een omweg. Ik neem de directe weg. Eerst over de straat en dan het bos in. Ik moet even improviseren als het pad blijkt te zijn dichtgegroeid. Ik kom weer op de goede route en loop door het glooiende landschap. Ik kom uit in het boerendorp Friebertshausen. Dan gaat het een stuk langs de weg naar Allna. Ik hoopte op een bakker voor koffie maar die is er niet. Langs de bosrand gaat het verder. Ik loop in gedachten. Dan schrik ik van een ruiter te paard. Ze is blijven staan toen ze me zag. Ik loop voorbij. Ik kom uit in Hermershausen. Ook daar geen bakker. Ik loop door en geniet van de fraaie vergezichten. Aan de rand van Marburg passeer ik een Museum met Politie Oldtimers. Het is nog een heel eind voor ik in de stad ben. Ik stop nog even bij een supermarkt. Op een muurtje ga ik het meegenomen broodje opeten. Dan loop ik verder naar de jeugdherberg. Als ik daar aankom, blijkt hij vol te zijn. De vrouw van de balie verwijst me naar de Stationsstraat. Daar zou een Hostel moeten zijn. In 20 minuten loop ik daar heen. Ik kan vervolgens geen hostel vinden. Ik spreek twee jonge jongens aan en vraag of ze weten waar een hostel is. Na diep nadenken zegt één van de twee dat het wellicht in het station zelf is. Ik bedank ze en loop naar het station. Inderdaad is in de kaplaag van het station een hostel ondergebracht. Ik ga naar de verdieping en vind bij de receptie een aardige man. Als ik vertel dat ik het Hugenotenpad volg, blijkt hij zelf af te stammen van Hugenoten. We praten een tijdje. Ondertussen drukt hij een aantal bladen af met informatie over musea. Als ik me wat heb opgefrist, ga ik de stad weer in. Ik ga naar de Altstadt. Het Marktplein ken ik nog. Ik was daar al eens toen ik nog veel in Duitsland onderweg was. Dan bezoek ik de Elisabethkerk. Een grote gotische kerk. Vervolgens doe ik wat boodschappen en loop terug naar de hostel. Ik deel de kamer met een Afrikaanse man en een Duitse vrouw en een Russische vrouw. Met de laatste raak ik in gesprek. Ze is lerares Engels en is hier om te onderzoeken of haar studenten hier kunnen studeren. Als ik vertel wat ik doe en dat ik een blog maak, vraagt ze me of ze mij mag intervieuwen. Ze maakt op Youtube videos die haar leerlingen kunnen inspireren. Ze vindt mijn verhaal zo bijzonder dat ze dat ook graag op Youtube zet. Even later zitten we aan de keukentafel. Zij stelt de vragen en ik geef antwoord. Na afloop geef ik haar mijn webadres. Ze zal me daarop informeren als de video is gepubliceert. Daarna schrijf ik mijn verhaal.

Klik hier voor de foto’s