Om 7.00 uur ben ik wakker. Omdat monsieur DeCoq (zo blijkt hij te heten) pas om 8.30 uur het ontbijt klaar heeft heb ik tijd om mezelf en wat kleren te wassen. Als ik met mijn spullen de trappen afdaal staat monsieur al te wachten. Mevrouw zie ik nergens. We gaan tegenover elkaar zitten aan de rijk voorziene tafel met diverse soorten brood, worsten en kazen. De grote hoge ruimte, het uitzicht en de smaakvolle inrichting doen weldadig aan. Monsieur doet zijn best de conversatie in het Nederlands te voeren. Hij vervalt daarbij regelmatig in het Engels. Ik zeg dat we beter Frans kunnen praten en hoop dat hij het niet als een belediging opvat. Duidelijk wordt in elk geval dat hij osteopaat is en dat de hele familie Decoq in de medische hoek zit. Monsieur heeft de villa geërfd van zijn vader, die hem heeft laten bouwen, toen hij terug kwam uit Congo, waar hij als arts werkte. Het ontbijt duurt en uur. Het is over 9.30 uur als ik de deur uit ga. Ik beloof Monsieur Decoq te berichten als ik in Santiago aankom. De kerk van Esneux staat boven op een berg. Even overweeg ik om zonder stempel weg te gaan. Maar ik klim toch omhoog. De zondagsmis is aan de gang. Ik neem onopvallend plaats achter in de kerk. Ik wacht ruim een half uur voordat de mis is afgelopen. De pastoor gaat bij de uitgang iedereen en hand geven. Als de meesten weg zijn loop ik op hem af een geef hem een hand. Hij zegt al”au revoir”. Maar ik ga nog niet weg. Ik zeg dat ik voor een stempel kom. Hij raakt in de war. “Ik heb geen stempel, kom je uit Nederland?”. Hij roept Justine. Zij spreekt een beetje Nederlands maar is bovendien scriba. Zij heeft ook geen stempel maar weet waar die is. Een man wordt aangesproken en even laten loop ik met Justine 3 straten verder waar het presbyter gebouw staat. Daar krijg ik mijn stempel en Justine is er tros op. Het is al 10.30 uur als ik afdaal en het dorp verlaat.

Het eerste deel van de etappe gaat door bossen. Daarna gaat het over glooiende akkers. Na het “Croix St André” moet ik een aanwijzing gemist hebben. Ik merk het als ik het bord van Neupré zie. Op de navigatie van mijn mobiel kies ik een wandelroute. Even later loop ik 1,5 km in de berm van een 4 baans autoweg. Google heeft een bijzondere opvatting over wandelroutes. Rond 15.00 uur ben ik in Saint Severin. Als ik loop te zoeken komt een jongen me te hulp. Hij weet waar ik moet zijn maar ik vind er niemand thuis. Ik heb een nummer dat ik bel. Madam Nihoul neemt op. De deur van het pelgrimshuis is open en ik kan binnen gaan.

Ik pak mijn schetsboekje, zoek een plekje in de zon en maak een ruwe schets van de kerk. Madam Nihoul verontschuldigen zich als ze arriveert voor haar afwezigheid. Ze kan ook geen eten voor me maken maar wil me wel naar een restaurant brengen. Ik eet en drink er wat en tegen donker wandel ik terug. Met wat matrassen maak ik en bed. De verwarming doet het niet dus pak ik wat extra dekens en ga slapen.

Bekijk hier de foto’s van de etappe van Esneux naar St. Severin.