Om halfacht wordt er op de deur geklopt. Het ontbijt staat klaar in de eetkamer. Een half uur later ga ik op pad. Het is bewolkt en warm. Ik loop over een fietspad naar Wiesenfeld, een klein dorp met een paar Hugenoten gerelateerde monumenten. Daarna gaat het verder naar Burgwald. Daar begin ik aan een afdaling en passeer een verlaten militair terrrein. Ik kom uit bij een watermolen aan de Eder. Er volgt een hoogvlakte van waar ik een mooi zicht heb op Frankenberg. Ik loop vervolgens naar het centrum van deze stad. Op een terras ga ik koffie drinken en neem er bij wijze van lunch een apfelstrudel bij. Daarna loop ik verder. Ik passeer een bord waarop staat dat de route tussen Frankenberg en Louisendorf ook wel “Französentrift” wordt genoemd. De hugenoten die in Louisendorf werden gehuisvest, liepen elke zondag deze route van anderhalf á twee uur twee keer om in Frankenberg naar de kerk te gaan. In 1702 was de kerk in het dorp klaar en hoefde men deze wandeling niet meer te maken. Als ik Louisendorf bereik, blijkt het enige pension van het dorp gesloten. Ik ga het kleine plaatsje in en bekijk de kerk, de school en wat woonhuizen. Als ik weer terug kom bij het pension is er een jonge vrouw bezig wat planten in potten te doen. Ik spreek haar aan en vraag naar een kamer. Dat gaat helaas niet. Het pension is van haar ouders en die zijn wegens ouderdom met het pension gestopt. Ze biedt aan om mij met de auto naar Frankenberg te brengen naar een pension dat ook door de ouders werd bedreven. Nu doet zij het. Morgenochtend brengt ze me terug naar Louisendorf zodat ik vandaar weer verder kan lopen. Ik vind het erg aardig en even later ben ik terug in Frankenberg en ga onder de douche. Daarna doe ik de was en ga dan eten bij de Italiaan naast het pension.

Klik hier voor de foto’s