Eind Tro Breizh in St. Malo

De berichten over ontregelde treinen door sabotage bij de start van de Olympische Spelen in Parijs volgen elkaar op. We krijgen bericht van Eurostar dat onze trein van Parijs naar Amsterdam daardoor niet rijdt. Toen we twee maanden geleden de terugreis boekten, hadden we deze consequentie van de Spelen niet voorzien.

De hele ochtend zijn we bezig om een alternatief voor de terugreis te vinden. Via een Eurostar link kunnen we voor maandag plaatsen krijgen, maar alleen eerste klas. We zijn blij dat ons hotel vlak bij het station ligt. We lopen er om 10.00 uur heen om aan het loket onze TGV reservering voor morgen om te zetten naar maandag. Dat blijkt daar niet te kunnen omdat we hem hebben geboekt bij NS Internationaal.

Terug op de hotelkamer hangt Mariette wel drie kwartier in de wacht tot ze een aardige NS medewerker aan de lijn krijgt. Hij kan de boeking niet wijzigen omdat die aan de balie in Arnhem gedaan is. Wel kan hij een nieuwe reis voor ons regelen voor maandagochtend. Dat accepteren we dan maar. De bevestigingsemail komt echter niet door op de mobiel van Mariette, dus gaat ze eind van middag maar weer met de NS bellen, dit keer op een bankje op de stadswal, in de zon.

Inmiddels zijn we de stad ingelopen, hebben een plattegrondje bij de Tourist Information gehaald en zijn eerst maar eens lekker gaan lunchen om te bekomen van alle sores. We eten een heerlijke risotto met mosselen, garnalen en Jacobsschelpen, met onze favoriete Gascoignewijn erbij. De zon is gaan schijnen. Wandelend over de brede stadsmuren hebben we een prachtig uitzicht over de zee met eilandjes en de stranden met veel mensen. We bezoeken de kathedraal die aan de 7e heilige Machutus (St.Malo) is gewijd, maar genoemd is naar St.Vincent, patroonheilige van de wijnboeren. Gedwongen door de treinperikelen hebben we als bonus wel morgen een dagje extra in St.Malo.

Zo eindigt de Tro Breizh op onverwachte wijze. Het eerste stuk liep ik alleen. Dat deel werd vooral bepaald door het zoeken naar de handigste route. Steeds is het gelukt om bij de route slaapplaatsen te vinden. Het tweede deel liepen we samen, waardoor overleg mogelijk was en het gezelliger was. Iedereen die me heeft gevolgd via de website dank ik daarvoor. Met dank aan Menno die de verslagen en foto’s weer op de website heeft gezet, kijk ik terug op een boeiende tocht.