Eerst even een update over Mariette, na alle meelevende reacties. De pols is nagenoeg hersteld, ze kan hem weer draaien en hij is niet meer dik. Van de blauwe plekken in haar gezicht heeft zijzelf steeds niet veel last gehad, maar anderen die het zien wel… De verdikkingen rond de ogen zijn weg, het blauwzwart zakt steeds verder richting kaak en wordt groenig. Wat een geluk dat de gevolgen van de val beperkt zijn tot arm en gezicht, en niet been of voet: nu konden we tenminste doorlopen !
……………..
Op het plein bij de grote kerk ontbijten we met een chocoladebroodje (W) en dikke plak cake (M). Daarna gaan we bij de kerk van Santiago kijken hoe laat we ons kunnen melden voor een overnachting in het parroquia hostal; dat blijkt om 14 uur.

We lopen vervolgens de Puente de Hierro (= ijzeren brug) over en via de andere kant van de Ebro over de Puente de Piedra (= stenen brug) terug. In de straat van ons Apostol hostal worden we aangesproken door mannen van de Gregorio broederschap, gehuld in blauwe capes, die ons hun kleine kapelletje willen laten zien, dat maar eens per week open is.

In het Apostol hostel pakken we de rugzakken in en laten ze bij de receptie achter. Eerst gaan we op zoek naar het hostel waar ik negen jaar geleden heb geslapen, maar helaas vinden we het niet. Onderweg komen we een muziekkorps tegen met de zo typische Moorse fluitjes, dat we die dag nog diverse keren zullen zien en horen. We gaan dan naar de smalle straatjes met barretjes en eten pinxtos staande aan een tafeltje buiten en drinken witte wijn erbij.

Na de lunch gaan we onze rugzak ophalen en lopen we naar het pelgrimshuis van de parochie. Er staan al meerdere pelgrims te wachten. Om 14.00 uur gaat de deur open. We schrijven ons in bij een Deense vrijwilligster. We krijgen op de slaapzaal met ca. 20 stapelbedden op ons verzoek elk een onderbed toegewezen. We leggen onze lakenzak erop en gaan weer de stad in. Op een terrasje aan het plein nemen we een stuk tortilla en zoeken dan het park langs de Ebro op om rustig te kunnen lezen en schrijven.

Na anderhalf uur lopen we via allerlei straatjes naar het museum van La Rioja, met een overzicht van de geschiedenis en de gebruiken van de streek, gevestigd in een modern ingericht oud stadspaleis. Dan terug naar de hoofdstraat, omdat Mariette graag koffie met taart wil. Om 20.00 uur zijn we terug in het parochie-hostal om aan de maaltijd deel te nemen. In een grote kamer boven zitten we met zo’n 30 mensen aan een lange tafel. Op verzoek noemen we allemaal onze naam en nationaliteit: er blijken 12 landen vertegenwoordigd. We zingen met elkaar het pelgrimslied Ultrea. Het avondmaal is simpel: salade, een linzenschotel en een yoghurtje toe.

Degenen die willen mogen via gangetjes en een achterdeur mee de kerk in, waar we een blaadje in onze eigen taal krijgen met enkele meditatieve tekstjes, die in het Frans en Duits worden voorgelezen. In de sacristie kunnen we ons credential laten stempelen. Al met al een bijzondere spirituele sfeer, in die lege kerk met verlicht altaar.

Terug in de slaapzaal gaat om 22.45 uur het licht uit. De ramen aan de straat blijven wijd open, zodat nog uren lang het lawaai van uitgaand publiek binnenkomt. Zoals altijd slaap ik als een roos …

[Show as slideshow]