Ook in Captieux is in de refuge geen ontbijt voorzien. Dus gaan Michel en ik eerst naar de bar voor een ontbijt. We zeggen vader en zoon uit de Elzas gedrag. Zij zijn gisteravond aangekomen met de fiets. Het ontbijt bestaat uit jus d’orange, koffie en een croissant. We gaan nog even langs de super en dan op pad. We komen weer op de voormalige spoorlijn te lopen. Twee uur lang rechtdoor en om ons heen alleen de pijnbomen van Les Landes. Het is grijs in de lucht maar het is nog droog. Dat wordt anders. Als we even pauzeren nadat we de snelweg zijn overgestoken begint het te regenen. Met de regenkleding aan lopen we met zijn twee door de eentonig leegte. Soms een maisveld en een eendenfokkerij. Als we een gehucht. Bourriot-Bergonce bereiken pauzeren we op een huiskamerterras van een bar die helaas gesloten is. Het laatste stuk lopen we in de regen langs de weg tot we in Retjons zijn. Het is er uitgestorven. Bij de bar-winkel-postkantoor moeten we ons melden maar deze is dicht tot 16.30 uur. In de overdekte voorruimte moeten we 2 uur wachten. Ik vind het best maar Michel gaat op onderzoek uit en ontdekt dat de refuge open is. We gaan er heen en installeren ons. We douchen en dan ga ik, terwijl Michel zit te lezen, bij de bar buiten zitten en werk de site bij. Ik had gezien dat er een open wifi-verbinding is. Als de bar open gaat drinken we samen een bier, we kopen wat etenswaren en even later zitten we samen aan tafel in de refuge. Na het eten wat lezen en dan slapen.

Klik hier voor de foto’s.