Ik verlaat het hotel en loop naar de andere kant van de stad. Daarbij passeer ik het geboortehuis van Victor Hugo. Het staat vlak bij de kathedraal St. Jean. Deze staat in de steigers en is gesloten. Ik loop er omheen en daal dan af naar de rivier de Doubs. Nadat ik een stuk langs de rivier heb gelopen begint een steile klim naar het 630 meter hoog gelegen La Chapel de Buis. Onderweg zie ik rupsen die op een bijzondere manier aan een draden hangen. Als ik boven ben gekomen, heb ik een prachtig uitzicht op Besançon en omgeving. Ik ga de kapel waar dit dorp zijn naam aan dankt even in. Een mooie serene ruimte. Dan loop ik verder over een bergkam. In het dorp Le Vêze stop ik even om te rusten. Er is een 50 jarig jubileum van “la Deuche” aangekondigd met een groene eend. Ik ga verder en volg de route door het Marais de Saône, een moerasbos. Het is drukkend warm als ik dan naar Mamirolle loop. In dit dorp is weinig te beleven. Ik ga de hoofdweg over en loop een bos in. De lucht betrekt. Er is onweer voorspeld. Als ik het bos uitkom ben ik in l’Hopital du Grosbois. Het is een beetje gaan regenen. Ik ga op zoek naar een slaapplaats en kom bij een vrouw op leeftijd. Ze praat veel maar ik versta nog niet de helft. Ze wil dat ik de tent in haar tuin zet. Met de regen en het voorspelde onweer heb ik daar geen zin in. Ze zet me na wat praten in een slaapkamer. Later komt ze met bezwaren. Ik vraag haar of ik niet beter ergens anders kan gaan slapen. Het draait er op uit dat ze me naar een hotel brengt in Etalans. Dit blijkt echter dicht te zijn. We rijden en vragen nog wat rond zonder succes. Uiteindelijk gaan we naar de kerk. Ernaast is een groep mensen die aan het tuinieren is. Een jonge vrouw zegt spontaan dat ik wel bij haar kan logeren. Even later zit ik bij Marie-Pierre en Fred aan tafel. Ze zijn een eigen huis aan het bouwen. Ik moet er even naar kijken. Ik doe op hun verzoek nog wat suggesties. Dan is het bedtijd.