Aubigny-les-Pothees Lalobbe
De tafel voor het ontbijt is al gedekt als we de kamer binnen komen. Een deel van de tafel is gereserveerd voor schrijfwerk. Op een formulier vullen we gegevens in over ons startpunt, wanneer, waarheen, enz. Marie José en Jean Marie Launoy houden een map bij waarin deze formulieren worden verzameld. We krijgen een stempel in het paspoort. Als we weggaan worden nog wat foto’s genomen. Om 9.00 uur gaan we lopen. Herman en ik lopen vandaag wel samen op. Het eerste stuk gaat door groene dalen.
Dan gaat het door bos en dan weer door weiden. Als we een bos uitkomen en willen beginnen aan een afdaling tussen twee afrasteringen glijd ik uit. In een deel van het pad is water op de kleibodem blijven staan. Nadat ik een foto nam, stap ik achteruit en glijdt uit. Ik kom ten val en lig languit in de blubber. Mijn rugzak breekt de val maar loopt scheuren op in het prikkeldraad. Ik val op mijn stok die daardoor in tweeën breekt. Gehavend en onder de blubber loop ik verder. De zon schijnt dus ben ik vrij snel droog. Bij een leegstaande boerderij pauzeren we. Daarna bereiken we al snel Signy l’Abbey.
Lopend naar het centrum worden we aangesproken door een jongeman die begrafenisondernemer blijkt te zijn. Ik vraag hem waar we koffie kunnen drinken. Café Dupont. Even later zitten we op het terras in de zon achter een kop koffie. Ik bel met een Chambre d’Hôte in Lalobbe om een kamer te reserveren. Het is een Nederlander die de telefoon opneemt en hij heeft een kamer. We genieten nog even van de zon en de koffie voordat we van Signy naar Lalobbe lopen. We doen er 2 uur over en komen dan in een mooi gelegen dorp aan. De ontvangst wordt verzorgt door de Nederlandse Ton en Karin Roelvink in hun huis achter de kerk. Zij verhuren een oude Franse woning van een Parijse eigenaar dat twee huizen verder aan het kerkplein staat. Als we, nadat we in de tuin van de Roelvinks even hebben zitten praten, in de woning zijn ga ik eerst de kleren wassen. Daarna gaan we in het dorpsrestaurant eten. Er is voor ons gereserveerd en we eten wat de pot schaft. We tafelen nog even na, werk nog even de site bij en gaan dan slapen.
niets gebroken?
Gelukkig níet. Wat scheurtje in de rugzak en mijn stok gebroken. Verder zat ik onder de blubber. De rugzak was waarschijnlijk de reden van de onbalans maar was ook de opvang voor het prikkeldraad. Kortom met mij gaat het goed en ik heb niets kapot.
Hai Wim,
Jakkes, wat vervelend. Hopelijk krijg je geen nare gevolgen van je val behalve spierpijn denk ik. Ik heb trouwens even een hersenbrekertje voor je.
Jij, als deel- Fries, moet er uit kunnen komen.
Het is een gedicht van Anotonio Machade en geschreven voor de pelgrims. Je krijgt hem in het Fries, als je er niet uitkomt stuur ik de vertaling nog wel eens. Heb hem ook in het Spaans voor je.
Pylger, nearne leit in wei foar dei.
Dyn eigen printen yn it sân
jowe kar fan rjochting oan.
Rinnend makkest sels de wei.
Ast oer it skouder sjochst,
litte east- en noardenwinen
dyn spoar hastich wer ferdwine.
Pylger, nearne leit in wei
der binne allinnich mar
de ribbels fan de see.
Buen camino, Bonne route
Antonio Machado.
Mooi he? Dag Wim.
Wandelaar, jouw voetstappen zijn de weg,
niets meer.
Wandelaar, er is geen weg, de weg maak je al lopende.
Al lopende maak je de weg, en als je omkijkt,
zie je het spoor dat je
nooit meer zult bewandelen.
Wandelaar, er is geen weg,
alleen de rimpelingen van de zee.
Het is een mooi gedicht Hinke. Bedankt. Met mij gaat het goed. Blijf me volgen. Groet Wim
Ook mooi , al vind ik de Friese versie mooier.
Ik blijf je zeker volgen.
Denk dat je alweer en route bent! Mooie score, in ruim 2 weken 1 keer vallen, dan weet je nog wat je te gaan hebt :-p! Geintje pap!! Hoop dat je het verder heelhuids volbrengt!! Jammer van je stok maar je komt er vast weer eentje tegen om te ondersteunen 😉 Grappig dat je toch niet helemaal alleen loopt en wat aanspraak hebt bij Herman op z’n tijd! Geniet er maar van, dat mijmeren komt ook nog wel!
Veel plezier!
Buen Camino!
XXX
Ik wil toch zien dat ik de valscore wat omlaag krijg. Verder gaat alles naar wens. Morgen hoop ik in Reis aan te komen.
Niet het vallen is erg, maar het blijven liggen waar je gevallen bent!
🙂
Robert
Dat kan ik alleen maar met je eens zijn.
Wij zitten konstant te dubben hoe het nou verder moet zonder jouw wandelstok.
Misschien hebben we toch een idee.
Wellicht geeft zo’n exemplaar wat wij hierbij suggereren meer zekerheid en veiligheid tijdens je loop.
Denk er maar eens goed over na !
Goeie reis verder.
Mooi hoor. Zoals Je hebt gezien zijn we in wat vlakkere regio’s gekomen. Het risico is nu wat kleiner om te vallen. Wellicht heb ik als ik aan het eind van de tocht ben wel ondersteuning nodig. Groet en blijf me volgen.